Dubbeltest: Honda Monkey en Super Cub

Ook 125cc, maar verder in niets vergelijkbaar met de Super Cub, is de Monkey. Ook weer een motor die in de jaren 70 een iconische status kreeg hoewel hij al in 1961 is een geïntroduceerd. Met zijn stevige brede banden, mini ‘ape hanger’ stuur, kleine tank en grote zachte zadel heeft de Monkey een uniek en zeer herkenbaar, tijdloos uiterlijk. De motor werd oorspronkelijk ontwikkeld als een 49cc kinderattractie in het Tama Tech pretpark in Tokyo. Daar bleek de motor echter zo populair dat er ook een straatversie van werd gemaakt, met een unieke chromen tank, een opvouwbaar stuur en stevig gemonteerde 5-inch wielen. Al bijna 60 jaar in productie en nog steeds ongekend populair. Pluvius mag de sluizen open hebben gezet, maar dat mag de pret niet drukkenDeze versie werd vanaf 1963 geëxporteerd naar Amerika en Europa. Daar werd de motor vooral in de jaren zeventig erg populair camper-travelers. Veel bestuurders zochten gemakkelijk vervoer voor wanneer ze eenmaal geparkeerd stonden. Met 3 versnellingen en een centrifugaalkoppeling was de Monkey kinderlijk eenvoudig te rijden en zo kon een breed publiek kennis maken met het rijplezier van deze fun-bike, die dus ook in 2019 een nieuwe nazaat heeft gekregen.

Nazaat
De Monkey is dus vernieuwd, maar wel met behoud van de klassieke en herkenbare Monkey-styling, met zijn koddige, kleine maar super brede allroadbanden, de hooggeplaatste scrambler uitlaat, het compacte, hoge zadel en de glimmende 5,6 litertank, die in dezelfde kleur is afgewerkt als het frame, swingarm en achtervering. De kroon op de Monkey en de tank is het historische 3D oude Honda ‘Wing’ logo. De chromen onderdelen als het voor- en achterspatbord, geperste hitteschild voor de uitlaat, ronde spiegels en het hoge stuur zijn een eerbetoon aan het origineel. Maar het is niet allemaal retro wat de klok slaat. Zo heeft de nieuwe Honda Monkey een volledig digitaal, maar niet heel goed afleesbaar LCD-dashboard met daarop een snelheidsmeter die naar je knippert als je de Monkey start, een kilometerteller met 2 tripmeters en een benzinemeter die de voorraad in 6 niveaus weergeeft. Daarnaast is alle verlichting in LED uitgevoerd en heeft de sleutel (ook voorzien van het originele Honda Wing logo) een ‘antwoord’ functie; de lichten beginnen te knipperen wanneer je op de knop drukt. Zo is de Monkey ondanks zijn compacte formaat toch terug te vinden als hij tussen de SUV’s geparkeerd staat. 

Volwassen zit
Het grappige van de Monkey is, dat hij er uitziet als een kindermotorfiets, maar dat hij dat zeker niet is. Door zijn grappige bouwwijze zie je niet dat het zadel helemaal niet zo laag bij de grond is als het lijkt. De zithoogte is 776 mm. Voeg daarbij het hoge “ape-hanger” stuur, dan is het resultaat dat je een motorfiets het waar je als volwassene gewoon goed op kunt zitten. En nog comfortabel ook! Dat valt dan ook niet tegen als we achter voor rijder Thierry aan door de omgeving rijden, waar Thierry duidelijk de weg kent. Men heeft bij Honda ook bedacht dat we het scrambler-design in de praktijk gaan testen:
Vooral  jezelf niet serieus nemen is de Monkey op het lijf geschreven. En Peter ook...

Wat nou rijden in de regen is niet leuk? Vermaak me anders kostelijk

Ik ga het halen, ik ga het halen, ik ga het halen... Thierry neemt ons mee over talloze onverharde paden, die dankzij de inmiddels gestaag neerkomen de regen zijn veranderd in modderige glijbanen. En toch is het zelfs dan nog leuk rijden met zo’n Monkey. De 125 cc eencilinder is in principe hetzelfde blok als in de Super Cub, alleen is de koppel- en vermogens afgifte door een iets andere tuning een heel klein beetje anders: hij heeft een topvermogen van 9,4pk (6,9kW) bij 7.000 tpm en een maximaal koppel van 11 Nm bij 5.250 tpm. Het zal de volgorde van de Gentse kinderkopjes niet verstoren als je het gas helemaal opentrekt. En dan nog slagen we er in een tunneltje in om een burn-out te maken, waar het achterwiel van gaat roken!

Achtjes
De crux is, dat je met de Monkey gewoon met het verkeer mee kunt komen. Hij trekt vlot op, dankzij een goed te doseren koppeling, die redelijk licht te bedienen is en die het vermogen doorgeeft aan een vierversnellingsbak. De 190mm voorremschijf zorgt voor voldoende remvertraging en heeft zelfs een eenkanaals ABS. Het stuurt daarnaast ook nog eens heel licht, want het zwaartepunt ligt nog geen schoenzooldikte boven het asfalt en de kleine 12 inch wieltjes hebben nauwelijks een gyroscopisch effect. Voeg daarbij een rijklaar gewicht van 107 kg en je het echt een super wendbare funbike met de draaicirkel van een langspeelplaat (voor de jongeren onder ons: dat is een hele grote CD). Nou goed, tikje overdreven, de draaicirkel is 1.90 meter, maar dan nog kun je er op de gemiddelde studentenkamer achtjes mee draaien. Offroad rijdt het een stukje minder comfortabel, maar het kan.. De nieuwe Monkey heeft weliswaar een USD-voorvork en stereovering meteen veerweg van 104 mm, maar dat is toch ongeveer een derde van de veerweg van de CRF, Yes, gered! Al zijn we laatste, who cares! Nog een keer?!waarmee onze voorrijder rondcrosst. En staan op de voetsteunen is er niet bij, want dan heb je echte O-benen nodig. Maar toch valt het niet tegen, vooral als we op een crossbaantje een 5-rondentijd neer moeten zetten. Grip is er niet, maar corrigeren is eenvoudig dus we amuseren ons een slag in de rondte, terwijl we omstebeurt een modderbad nemen…/p>

Toegankelijk
Ik heb de Monkey nooit echt serieus genomen. Ik vond het een grap, een kindermotor of een paddock-cruiser. Maar nu ik er eenmaal opgereden heb zie ik hem heel anders. Het is een koddige fun-bike waarmee je serieus met het verkeer mee kunt komen, maar die daarnaast uitnodigt voor allerlei soorten kattenkwaad, ook omdat hij zo lekker gemakkelijk rijdt. Dat maakt hem uiterst toegankelijk. En hij is fantastisch mooi gemaakt, wat het prijskaartje van € 4.858,- ook rechtvaardigt. Honda mag er ape-trots op zijn…