Vergelijk: Harley Road Glide versus Guzzi MGX-21

Nou is het natuurlijk gekheid om jezelf dat ideaalbeeld voor te houden en ook te menen dat het dat beeld en dat alleen is geweest bij de designafdeling, maar het klinkt zo leuk. Dat er in werkelijkheid over elk schroefje is nagedacht, ach, dat laten we maar even niet te veel op de voorgrond komen. Van de ene V-twin zou je het nog wel kunnen voorstellen dat dit het resultaat is van ‘in den beginne was er een motorfiets’, gevolgd door een custombouwer die er een lollig stukje aan toevoegt, een reiziger die vindt dat er iets beter kan voor onderweg en een dromer die
Neusjes, daar gaat het om. Nee, daar begint het mee. Want dashboards zijn minstens zo belangrijk

Maar ook met praktische zaken, zoals de koffers, zijn de verschillen zonneklaar. Europees versus

Amerikaans... het is helder.altijd al eens een (vul maar in) op zijn ideale motorfiets had willen hebben, van de ander weten we heel erg goed dat er minutieus over is nagedacht. Alhoewel beide motoren natuurlijk gewoon hartstikke nieuw zijn, het neusje van de zalm van elk merk.

Beginnen we bij de nieuwkomer, de Moto Guzzi MGX-21. Geen gewone naam, dus vond Guzzi het leuk om daar nog de bijnaam ‘Flying Fortress’ aan toe te voegen. Als je het ons vraagt, had ‘Battlestar Galactica’ net zo goed of zelfs beter gepast, zo futuristisch is ’t ding. Man, wat een absolute verschijning. Dat mag ook wel, want er is weinig aan het toeval overgelaten. En met een basis als de California 1400 zit je sowieso al goed. Tel daar alle toeters en bellen bij, dan heb je pas écht wat.

Het is op zich al een wonder dat de motor het ooit gehaald heeft tot daadwerkelijke productie. In eerste instantie heeft de Piaggio groep het slechts als studiemodel onthuld op de EICMA in Milaan. Maar nadat dit wel heel erg goed in de smaak viel bij het publiek (het is niet moeilijk voor te stellen) krijgt de fabrikant nu alle lof voor het groene licht voor productie. En niet zomaar, maar nagenoeg ongewijzigd. En dat betekent dus inclusief alle carbonfiber onderdelen die het prototype had, zoals ook op de foto’s te zien is. Wat, lijkt het zo een grote motor? Nee hoor... dat is het ook gewoonOverigens wordt de motor daar helaas niet zo vederlicht van als je zou denken, maar daarover straks meer. De nauwkeurigheid en strakheid waarmee de carbonmatten zijn gevormd is op zich al lovenswaardig, laat staan het eindresultaat. Maar goed, dat was nog maar de afwerking, daarnaast is het ook op andere vlakken extremiteit troef. Zoals het reusachtige 21 inch voorwiel, normaal ongekend groot maar op de MGX nauwelijks uit de toon vallend. Dat kan bijvoorbeeld komen door de carbon toevoegingen aan dat wiel, die het nagenoeg volledig dicht maken. Een blikvangertje op zichzelf en toch moet ook dat enorme wiel vechten om de aandacht met bijvoorbeeld de knalrode remklauwen of de al even rode cilinderkoppen. Natuurlijk vieren carbon en zwart de boventoon en doen heel erg ‘stealth’ aan, het enorme contrast met de rode ‘in your face’ details werkt waanzinnig.  Om nog niet te beginnen over de achterkant, met prachtig geïntegreerde LED strips en uitlaten, alles aansluitend in het design. Knappe jongen die dit overtreft.

'Met de vlam in de'.. eeh.... treeplanken. Dus.

Behalve als die knappe jongen uit de Verenigde Staten komt. Dit is zijn terrein, boy. Als tegenhanger van de Guzzi trekken we de Road Glide Special van onder z’n satijnen doek, de bagger aller baggers. Harley hoef je niet uit te leggen hoe je een spelletje speelt, dit is precies waar de Italianen hun inspiratie vandaan hebben. Met de kenmerkende neus die zo van een Maar ja, ook voor de Harley heb je een redelijk groot rijbewijs nodigArlen Ness special getrokken zou kunnen zijn (zou niks verbazen als hij daadwerkelijk zijn handtekening onder het ontwerp heeft gezet) herken je de motor uit duizenden. De klassieke bagger is recent nog compleet vernieuwd, in één moeite met alle andere modellen onder het Project Rushmore. Kenmerken hiervan zijn bijvoorbeeld de LED koplampen, nieuwe koffers met slimme opening en het geïntegreerde navigatie en audiosysteem. Een radio heeft de Guzzi trouwens ook aan boord. Maar ook het blok is onder handen genomen en loopt nu mooier dan ooit. Bijna alle bediening zit op het stuur en Harley is er ook niet vies van slimme opbergvakjes te verstoppen voor je telefoon en portemonnee. Qua styling is het misschien niet zo’n extremiteit als de Guzzi, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd doordat het ding er al maf genoeg uitziet van zichzelf. Ook de kamerbrede lappen carbon blijven achterwege, maar met een paintjob zoals deze hoef je daar ook niet rouwig op te zijn. Laat kleurkeuze maar aan de Amerikanen over. Met de dikke glitters in de lak is het diep, dieper, diepst en dat staat toch wel écht heel vet.