Test: Kawasaki Z familie

Oké, een beetje gekkigheid dus, maar als we dan tóch een dag op Mettet rond kunnen rijden en Kawasaki Benelux de complete reeks aan Z modellen heeft meegesleept, kunnen we mooi eens kijken wat nou eigenlijk het leukste is. Klaar voor het antwoord op de vraag die nooit iemand gesteld heeft.

Maar goed, het is toch wel een keer leuk om uit te vinden: wat is nou leuker om rond Mettet te slepen, de lichtvoetige Z300, de beresterke Z1000R of iets er tussenin? Inmiddels hebben we links en rechts met de meeste motoren wel kennis gemaakt in verschillende situaties, onder Zo, koffie op, pak aan... daargaatiedanverschillende omstandigheden. Daarbij is de Z900 het meest recent nog flink aan de tand gevoeld en weten we in een kletsnat Zuid-Frankrijk ook wel hoe de Z900 en Z1000R van elkaar verschillen. Maar van de Z300 weten we al hoe deZe rijdt op een circuit. Sterker nog: op exact dit circuit. Dus voor elk is wel wat te Zeggen. Voor dit jaar Zijn drie van de vier bovendien nieuw, vernieuwd of geüpgraded. Enige detail: al die motoren heeft Ed gereden en niet ondergetekende. Da’s toch jammer, maar als soort van genoegdoening even in één dag alle vier berijden op dit baantje is ook oké. We doen het er lekker mee.

Willekeurig pak ik als eerste de Z900. Die staat me nog het beste bij, Zowel als verfrissend vervoersmiddel in de Zeikregen, maar ook als niet te negeren brok vertrouwen bij de recente Naked-test. Dus waarom ook niet direct er mee het circuit op? Slecht kan het nooit worden.  Dat blijkt dan ook direct. De motor Zit lekker, laat Zich gedwee rondsturen en heeft eigenlijk best wel power Zat. Dat kunnen we nu ook helemaal uitbuiten Zonder Zorgen over flitsers, rijbewijZen of andere malaise. Zoals verwacht doet de motor alles gedwee en voorspelbaar... en lukt het Zelfs in het kielZog van een 1000 te blijven. Nou Zijn de verhoudingen op dit baantje sowieso redelijk verstoord en dus niet noodZakelijk vergelijkbaar met andere situaties, maar het laat Zich wel duidelijk merken dat waar de Z1000 meters maakt door Z’n overschot aan vermogen, de Z900 dat eenvoudig weer bijhaalt op stuur- en handlingniveau.  Lekker idee. Dat belooft wat en bovendien: dat is tekenend voor de Z900. Mooi begin Zo.

Dit voelt bekend. Hello, precious!

Om direct daarna maar over te stappen op de Z300. Nostalgisch als het lijkt de kleine verrassing opnieuw de sporen te kunnen geven, Zo eh…. Opvallend anders is het in de praktijk. Met de Z900 nog vers op de maag is alles op de Z300 vreemd en ongemakkelijk. Niet Zo gek natuurlijk, het scheelt niet Zomaar een pak gewicht, vermogen en bulk, maar toch. Wow. Maar de grootste verrassing is wel het enorme verschil met de 900 qua stabiliteit. Nooit erg in gehad, waarschijnlijk omdat het normaal niet Zo opvalt, maar Binnendoor bij de koploper in het 300-WK. Doe je ook niet dagelijksZomaar overstappen van de een op de ander is wel effe wat anders. Wat is dit ding ineens nerveus nu Zeg! Een beetje mooi vloeiende lijn is voor je gevoel nauwelijks mogelijk, Zo flitsend reageert de motor op elke scheet die Z’n rijder dwarsZit en dat eh… nou ja, hij is dus echt als een kolibrie Zo snel van richting te veranderen.

Zou je dus bijna laten wensen nog een pak sneller te rijden, want dat trekt de boel normaal gesproken wat strakker aan. Alleen is dat dan weer net niet waar een kleine lichte motor voor gemaakt is. Bovendien is dit Mettet, daar heb je gewoon nauwelijks echt snelle bochten. Toch is het wel weer gaaf om op het ding te Zitten, je hebt ineens weer Zelf Zoveel invloed op het ding, dat is gewoon leuk. Laat je hopen op verkeer om daar dan heel irritant tussendoor te sneaken. Een beetje wat Scott Deroue dus ook doet, tussen ons prutsers door. De winnaar van het WK SS300 en op dat moment leider in het klassement, in één baan met ons stervelingen, dat kan niet iedereen Zeggen. Ik wou ook stiekem dat ik het niet kon, Zo Zet hij ons voor schut, maar vooruit. Het is altijd nog beter dan vanaf de bank roepen dat iemand een prutser is en Zelf niet weten hoe het moet.