Test: Kawasaki Z familie

Hier komt een goedkope songtitel met 'fly' in de tekst

Maar goed, hoewel we wel blijven bij onZe conclusie van een jaar geleden is het nu toch tijd om door te gaan. De compleet nieuwe Z650 oftewel de enige échte onbekende van deZe vijf. Voor mij dan. Maar de belofte is oké en de verwachting dus hoog. Nou kan ik wel direct melden dat ik me nog steeds net Zo makkelijk vergis en de motor een ER-6 noem, maar ja: het is dan ook gewoon de opvolger en tussen de framebuiZen klopt nog steeds een 650cc paralleltwin. En inderdaad, het klinkt nog steeds nergens naar. HDonders goede werkplek, ditoewel een blok in deZe configuratie Zelden Zo goed geklonken heeft, het blijft een blok in deZe configuratie. Doe je niks aan. Desondanks is het wel een pak leuker dan een vier in lijn natuurlijk. Maar ja, álles is leuker dan een vier in lijn, Zolang je geen crossplane hebt. Kortom, de Z650. Loopt desondanks toch mooi rond en voelt enigsZins punchy aan ook. Zeker als er gas gegeven kan worden op de baan, lijkt het alsof de twin nu eindelijk een echt vol middengebied heeft. Hou me nog even te goede of het echt Zo is en ook stand houdt in vergelijk met een andere tweecilinder, maar komend van de dappere 300 heeft de Z650 ineens echt een sloot meer vermogen.

Sowieso is het allemaal net even wat meer: vermogen en koppel, maar ook –jawel- stabiliteit en remvermogen. En wat wil je nou meer dan een motor die licht en wendbaar, doch ook stabiel en geworteld is? Als je dan toch een gouden combinatie Zoekt, kijk vooral niet verder. Kanonne… hier Zouden Ze een cup voor moeten verZinnen. Of nee wacht… dat hebben Ze namelijk al eens. In een grijs verleden, toen de ER-6 (ja toen nog wel) nog maar net nieuw was, vatte een groep dappere Fransen het idee op met de twins te gaan racen, met best veel succes. Nog steeds maak je geen gek figuur in een twin klasse, met als bijkomend voordeel een keur aan aftermarket goodies die je niet Zou verwachten op een ‘rijschoolmotor’. Mooi houwen Zo. Is er dan nog iets te wensen? Het stuur Zou iets minder truttig mogen. Kijk naar de Z300, Zó kan het ook. In eigen huis bij assemblage per ongeluk een stuurtje omwisselen, hoe makkelijk kan het Zijn? Zeker weten dat je dan pas echt een kekke naked hebt. Maar vooruit, we moeten verder.

Zoiets maar dan zonder verlichting, ander stuurtje, leuk remschakelsetje, paar semislicks.. mag het? Ah toe?

Want er is nog meer te doen. Z1000R… en dat is wel even een ander katje om aan te pakken. De Big Kahuna, de BaZenmotor, de Koning van de Rots. Of op Z’n minst vandaag. Nou is het op Zich niet al te moeilijk: de Z1000 kennen we al, in de vorm van de R Edition (dat staat op de stickers namelijk) nog beter met een Öhlins en twee Brembo’s... wat wil je nog meer? Vechten met de Beer ziet er ongeveer zó uitDe motor heeft ons al eerder weten te bekoren en als vertegenwoordiger van de oude stempel is ‘ie nog steeds heerlijk ongecompliceerd en vrij van opsmuk. Maar daarnaast is het ook een bullebak en is ‘ie niet noodZakelijk geschikt voor circuitgebruik op het vlak van grondspeling. Dat viel hier en daar al te leZen in de reportages van de introductie en hier is het opnieuw feest met verslagen van glijmomentjes en schrapende uitlaten. Ehm, juist. Leuk. Dus daar moeten we nu mee rondrijden… vooruit dan maar.

Maximaal hangen dan maar! Hoppetee, gewoon positief benaderen en hangen voor het vaderland. Nou is het natuurlijk wel Zo dat de Zitpositie op de 1000 Zowaar krapper is dan die op de 900, maar met een beetje moeite komen we toch nog een heel eind. Snap wel redelijk snel hoe het kan dat de 900 Zoveel sneller rond kan komen dan deZe kerncentrale; je moet echt serieus hard werken. Nog een opvallende constatering is dat ook het stuur een stukje smaller is, wat wel Z’n effect heeft op comfortabel hangen. Toch lukt het aardig en hoewel m’n laarZen er anders over denken, blijft de motor voor het overgrote deel redelijk krasvrij. Maar ook ik maak af en toe een klein glijertje. Nou is het wel Zo dat hier een paar dagen eerder nog een Supermoto race plaatsvond en het asfalt op plaatsen nog niet Zo schoon oogt ondanks de ongetwijfeld dappere acties van de schoonmaakploeg, uitgerekend in Zo’n ‘vuile’ bocht vindt de achterband van de Z1000 het veel leuker Z’n eigen weg te Zoeken. Maar oké, dat is dan ook meteen de meest technische bocht en de Z is nog altijd voorZien van 142 pk’s massa’s koppel en Traction control in geen velden of wegen. Toch, een Z1000 op een circuit... het kán slechterHet kan verkeren. Dus dan gaan we maar nog wat meer oldskool: insturen, rechtopZetten, gas geven. En het lijkt te werken. Maar ondanks het stapje opZij kan ik wel gewoon mijn weg vervolgen en probleemloos de sessie afronden.

AangeZien er nog eens Zoveel verschillend te ontdekken valt, Zeker als je al deZe motoren naast elkaar Zet, mag de Z900 een tweede kans. Er is nog tijd, de eerste sessie is nooit perfect en ik ben benieuwd hoe de Z900 ná de Z1000 bevalt. Dat blijkt een prachtige keuZe. Na de Bokito ervaring is het een opluchting met een ‘lichte’ motor als de Z900 rond te mogen rijden. Meer ruimte is ook meer controle en meer hanteerbaarheid en aan de andere kant houdt de viercilinder het tempo hoog genoeg. En mocht je een foutje maken dan word je niet direct Zo hard afgestraft als op de Z300. Natuurlijk mag ook deZe motor wel een paar dikkere remmen, Zelfs dat wit staat wel oke, als combinatie met m'n pakmaar dat is eigenlijk puur de wens en niet ZoZeer de noodZaak. Nóg niet in elk geval. Zouden we elke week met deZe motor op het circuit Zitten, dan Zul je waarschijnlijk wel een keer tegen de limiet aan lopen. Voor een uitje Zoals vandaag is het nog wel te doen. Ander puntje? De voetsteunen. Net als de Z650 is de Z900 uitgerust met rubberen voetsteunen wat misschien wel comfortabel is, maar bij circuitgebruik gewoon teveel beweegt. Dat is jammer, Zeker als je er vol op leunt en dankZij het rubber een marge moet inbouwen. Maar oké, iets met oneigenlijk gebruik… je kunt het Ze niet helemaal kwalijk nemen. Desondanks kun je het wel snel oplossen.