Ultieme SportTourtest deel 1: 1290 Super Duke GT vs MT-10 Touring

Met een vertraging van een kleine twee uur kan de weg worden hervat met een nieuwe Bridgestone S21 (de standaard Pirelli Angel GT lag niet op voorraad), maar amper op pad gaat het al bijna mis als ik bij het linksaf slaan richting snelweg iets te gretig op het gas ga en het achterwiel voor m’n gevoel meer dan een halve meter uitbreekt. Oh ja, natuurlijk, dáárom hadden ze bij RB de “Let op! Nieuwe BAND” sticker op het display geplakt. Lang leve de tractiecontrole. Net als we (eindelijk) lekker aan het rijden zijn, gebaart Vincent dat hij tanken moet, t

Overzichtelijk en uitgebreid. De menubediening is intuïtief, maar je moet soms wel veel scrollen. De cruise control hadden we liever links gezien en ook de armatuur had best iets minder lomp mogen zijn

Nee, een strik eromheen hoeft niet, ik neem 'm zo wel mee
 
Het scherm biedt nog best wat bescherming, hoewel de meningen daarover wel verdeeld waren. Voor de koffers moet nog even € 792,43 worden afgetikt, maar dat is zeker geen verkeerde investeringerwijl ook de KTM laat weten dorstig te zijn. Alleen, de 1290 Super Duke GT heeft al 150 kilometer meer afgelegd. Met exact 172,9 kilometer op de klok wordt de MT-10 met 13,93 liter afgetankt, ofwel 1:12,4 (8 liter op 100 km, voor de Belgen onder ons). Bij de 1290 Super Duke GT stopt de pomp op 20,84 liter, bij een kilometerstand van 319,2 kilometer, wat ‘m een verbruik van 1:15,3 geeft. Niet alleen dus een flink stuk zuiniger, maar dankzij de riante tankinhoud van 23 liter ook nog eens een behoorlijke actieradius van 350 kilometer.

Waar bij de rollende acceleratie in zesde versnelling vanaf pak ‘m beet 100 km/u op de snelweg de Yamaha wegloopt bij de KTM, dankzij z’n enorm uitgesmeerde powerband, is de 1290 Super Duke GT weer in het voordeel als vanuit stilstand moet worden weggesprint: waar ik moet worstelen om de MT-10 in toom te houden en pas in derde versnelling het gas er vol op kan zetten is Vincent al een klein stipje geworden aan de horizon. Daarnaast blijkt de teller van de KTM ook nog eens nauwkeuriger te zijn. Ten opzichte van de Garmin geeft de teller van de Yamaha bij 150 km/u +10 km/u aan, waar de teller van de KTM ten opzichte van de Yamaha weer -6 km/u is en dus +4 km/u is ten opzichte van de Garmin. Het heeft even geduurd, maar KTM heeft onze smeekbeden van de 1190/1290 Adventure en 1290 Super Duke R verhoord en de teller nu een flink stuk nauwkeuriger gemaakt. En niet alleen de snelheid, ook de kilometerteller blijkt veel nauwkeuriger te zijn.

Ook wat comfort betreft gaan mijn punten naar de KTM: het supergemakkelijk in hoogte te verstellen windscherm heeft meer effect dan dat van de Yamaha en geeft bovenal veel minder turbulentie, waardoor het redelijk stil in de helm is. Dit in tegenstelling tot de MT-10, waar de windruis in de helm al snel begint te irriteren. De zadeltassen van de Yamaha zijn op hun beurt weliswaar voor hardcase zadeltas-begrippen luxe en ruim en van een w

Afgeleid van de R1, maar dan in LCD uitvoering. Qua afleesbaarheid helemaal top. Yamaha heeft ervoor gekozen om elke functie z'n eigen knop te geven, maar dat maakt 't wel druk op de armatuur. 

Ook deze hoeft geen strik...
 
Het windscherm houd je weliswaar uit de wind, maar je wordt wel gek van de herrie in je helm. De hardcase zadeltassen zijn minder fraai dan 'echte' koffers, maar wel het beste in hun segmentaterdichte bagagerol voorzien, maar kunnen niet tippen aan de kunststof koffers van de KTM, die bovendien dankzij het ontbreken van een montagerek er ook zonder koffers beregeil uitziet. Beide motoren zijn standaard met cruise control uitgerust, wat zeker bij lange snelwegritten (en trajectcontroles) een verademing is, maar waar deze bij de Yamaha met de linkerhand kan worden bediend heeft KTM de knopjes rechts aangebracht, wat niet bepaald handig is. Daar staat tegenover dat bij de KTM de ingestelde snelheid in het display wordt getoond en met de +/- knoppen in stappen van 1 km/u kan worden aangepast, waar bij de Yamaha de ingestelde snelheid niet wordt getoond en de stappen groter dan 1 km/u zijn, naar schatting 3 km/u.

Om de toereigenschappen van de MT-10 verder te onderstrepen heeft Yamaha de ‘Touring’ versie met het comfortzadel uit het accessoirepakket uitgerust, maar wat ons betreft had dat niet gehoefd. Het zadel is redelijk zacht en voelt daardoor in eerste instantie weliswaar erg comfortabel aanvoelt, maar gaat op de lange duur doorzitten en wordt dan juist oncomfortabel. Het zadel van de GT daarentegen is voor een Tourfiets misschien een tikkie aan de harde kant, maar daar houdt je het wel een hele dag op vol. Trouwens, nu we het toch over zitpositie hebben: de 1290 Super Duke GT zit enorm ruim en redelijk hoog – net als de 1290 Super Duke R – maar ondanks dat kan ik met gemak met 1 voet aan de grond, de MT-10 zit daarentegen duidelijk compacter en doet me het nog het meest denken aan een Aprilia Tuono V4. Niet in de laatste plaats dankzij het waanzinnige geluid van de crossplane krukas, die de 1000 vier-in-lijn als een V4 laat klinken.

Dat de MT-10 een dorstig type is, heeft ons niet verbaasd. De fiets is afgeleid van de YZF-R1 en die bleek afgelopen jaar tijdens onze trip naar de Isle of Man TT al alles behalve zuinig te zijn, daarnaast viel het ons op dat de MT-10 tijdens z'n introductie door Yamaha tussentijds werd afgetankt. En niet omdat we zo'n megalange route aan het rijden waren. Het eindresultaat viel echter nog enigszins mee, gemiddeld scoorde de MT-10 een verbruik van 1:12,6 (7,9 liter op 100 km voor de Belgen) en dat lijkt nog geeneens zo heel erg veel slechter dan de 1:14,8  (6,8 liter op 100 km) van de 1290 Super Duke GT. 
Toch moeten we hier een kanttekening bij plaatsen. In tegenstelling tot de KTM, die bij een rustigere rijstijl een zuinigste waarde van 1:16,4 (6,1 liter op 100 km) liet noteren, kwam het verbruik van de MT-10 nooit onder de 1:14,1 (7,1 liter op 100 km) uit. Dat in combinatie met de 17 liter tank geeft de MT-10 in de praktijk een actieradius van nog minder dan 200 kilometer. Gemiddeld werd de Yamaha bij een kilometerstand van 163,76 km afgetankt en dat is belachelijk weinig. Om überhaubt 200 km uit een tank te halen zal je knettergoed je best moeten doen. Dit staat in schril contrast met de 1290 Super Duke GT, die dankzij z'n 23 liter tankinhoud zelfs bij het meest ongunstige verbruik van 1:11,7 je ruim 250 kilometer ver brengt.