Ultieme SportTourtest deel 1: 1290 Super Duke GT vs MT-10 Touring

“Hoe is de KTM, al onder de indruk?” Ik heb de 1290 Super Duke GT nog maar net opgehaald bij de importeur in Malden, of het eerste Whatsapp bericht van Vincent is al binnen. De eerste kleine honderd kilometer zijn op z’n zachtst gezegd inderdaad heel erg indrukwekkend geweest. Indrukwekkend omdat KTM de dikke 1290 V-twin soepeler heeft gemaakt, indrukwekkend omdat wheelies voor m’n gevoel veel minder abrupt in de kiem worden gesmoord en indrukwekkend omdat de GT nog comfortabeler aanvoelt dan de 1290 Super Adventure. En zich met enorm veel vertrouwen en een enorm gemak de bocht in laat leggen, zo heeft de invoegstrook met fraaie doordraaier van de A73 richting Cuijk, waar de voor deze test onontbeerlijke kofferset moest worden opgehaald, mij na vijf minuten al geleerd. Nu hadden volgens KTM de kleurschilden van de zijkoffers eigenlijk grijs moeten zijn, omdat we met de grijze uitvoering op pad zijn, maar deze van oranje kapjes voorziene set misstaat de 1290 Super Duke GT zeker niet.

De koffers zien er niet alleen fraai uit, maar bieden bovendien genoeg opbergruimte om al onze apparatuur in op te bergen, enkel een laptop past er vanwege de vorm niet écht lekker in. Het zou nog nét hebben gekund, maar we laten 'm ditmaal maar thuis. Een netje aan de binnenkant voorkomt dat alles uit de koffer valt als ‘ie aan de motor wordt opengemaakt. Over het montagesysteem is ontzettend goed nagedacht, in het kontje zijn twee ‘inlegpunten’ voor de koffers aangebracht en de duovoetsteunen zijn van een fixeerplaatje voorzien waar de koffer overheen moet worden geschoven. Dankzij het monokey principe kunnen de slotjes met de contactsleutel worden bediend. Trouwens, over slotjes gesproken: deze zijn niet in spiegelbeeld ten opzichte van elkaar aangebracht, wat in eerste instantie erg rommelig oogt (je mist de symmetrie), maar dat blijkt juist erg handig te zijn. Naast de motor staand zit het slot namelijk bij beide koffers heel logisch aan de rechterkant. Het enige wat niet fraai is, is de spleet aan de voorkant die het idee geeft dat de koffer niet goed is dichtgemaakt. Ondanks dat het anders lijkt zijn de koffers echter nog wel waterdicht, de 'lip' aan de binnenzijde loopt een stuk verder door, maar mooi is anders.

Met de 1290 Super Duke GT bepakt en bezakt speer ik de volgende ochtend naar Schiphol-Rijk, waar de Touring versie van de Yamaha MT-10 kan worden opgehaald. Om van daaruit meteen de trip binnendoor richting de Belgische Ardennen te aanvaarden. Het oorspronkelijke idee om 4 dagen naar Engeland te gaan moest nu in 2 dagen worden afgerond, en dus was het zaak om vooral geen tijd te verliezen. Meer tijd was we niet en het was óf nu (en nog bedankt Hans), of wachten tot oktober voordat de motoren weer beschikbaar zouden zijn, maar dat even terzijde. De “Touring” uitvoering van de MT-10 is trouwens niet zozeer een specifieke versie die zo bij de dealer kan worden besteld, maar meer een idee van Yamaha zelf om te laten zien dat de Hypernaked probleemloos tot Toursportieve Naked kan worden omgebouwd. Ten opzichte van de standaard MT-10 zijn de verschillen best groot. Het sportscherm, de Garmin Zũmo navigatie en de hardcase zadeltassen vallen meteen op, maar dat is niet het enige wat Yamaha heeft aangepast. Het standaard zadel heeft het veld geruimd voor een comfortzadel en het stuur is door middel van raisers hoger geplaatst, waardoor een meer ontspannen zit moet zijn ontstaan, terwijl de handvatverwarming verkleumde handen moet voorkomen. En dan zijn er nog de talloze onderdelen die de MT-10 fraaier hebben gemaakt.

De navigatie van de MT-10 wordt naar de gezellige motorherberg Baton Rouge in Vielsalm ingesteld en we knallen binnendoor richting Breukelen, van waaruit we het eerste deel door Nederland richting Maastricht via de A2 willen overbruggen. Da’s weliswaar niet helemaal binnendoor, maar a) schiet wel lekker op en b) geeft ons informatie voor wat het snelwegrijden betreft. Dat plan kan echter meteen de prullenbak in als via een heerlijke rechter doordraaier de snelweg op wordt gestuurd en in het duidelijke display van de KTM een enorme waarschuwing verschijnt: "Low RW Pressure". Ik blader onmiddellijk door het menu en zie dat de bandenspanning van het achterwiel tot 2,5 bar is gezakt, waar deze ’s ochtends nog 2,9 bar was. Nog voor Utrecht is de bandenspanning verder tot 2,3 bar gedaald, waardoor noodgedwongen een plan B moet worden bedacht. Bij een tankstation langs de A12 de importeur informeren, die contact opneemt met de dichtstbijzijnde dealer RB Motoren in de Bilt, waar een nieuwe achterband wordt gemonteerd (en nog bedankt voor de snelle service). Dikke vette plus niet alleen voor RB Motoren, maar ook voor de GT die standaard met bandenspanningscontrole is uitgerust. Zonder dat waren we waarschijnlijk met een bijna lege achterband ergens op een onmogelijke plek langs de A2 gestrand.