Megatest: KTM Duke familie

Terug bij de Bonanza Speedway wordt het tijd voor het echte werk. De twee ‘R’ modellen uit de Duke familie, de 690 Duke R en 1290 Super Duke R staan voor ons klaar en als klap op de vuurpijl staat er een sessie op de race versie van de Super Duke R ingepland. Het oorspronkelijke schema van één sessie per motor kan echter in ons voordeel worden aangepast: de groep van deze eerste dag van de internationale pers launch is niet zo groot, waardoor er voldoende motoren beschikbaar zijn en we haast continue met z’n allen de baan op kunnen gaan. VDenk je dat een 690 Duke een flinke fiets is, stap dan voor de grap eens op de Ranwege het extreem warme weer wordt de rijtijd wel in sessies ingedeeld, maar dat is puur voor onze eigen veiligheid. Na een kwartier tot twintig minuten slaat de vermoeidheid toe.

Om mooi level-up verder te gaan kies ik mijn eerste sessie voor de 690 Duke R, die ten opzichte van de standaard 690 Duke inderdaad level-up is. De vering ligt op een hoger niveau, enerzijds omdat de veerweg met 150 mm langer is en anderzijds omdat deze – in tegenstelling tot de 690 Duke – volledig instelbaar is. Het meest ingrijpende verschil zit ‘m echter in de zithoogte, die met 865 mm fors hoger is. Dit geeft de 690 Duke R in combinatie met een lagere aluminium stuur een veel agressievere zit, precies zoals je het op het circuit wilt. KTM’s testrijder Jeremy McWilliams is in de dagen voorafgaand aan de test al op zoek naar de beste setup gegaan, maar desondanks stemt de 690 Duke R me niet helemaal tevreden. Naast dat de hoge zit in het begin erg wennen is, g 
De 690 Duke R is méér dan alleen kekke decalls en een Akra pijp

Wie heeft hier dat asfalt gelegd, Al Qaeda?eeft vooral de voorkant van de fiets me weinig gevoel. De Bonanza Speedway is een combinatie van een recht stuk dat qua lengte vergelijkbaar met Mettet is, met snelle rechterknik tot de rechtse hairpin, een aaneensluiting van snelle knikken die daarop volgt en een technisch deel aan het eind, waarbij vooral de voorlaatste rechtse doordraaier op de ideale lijn van abominabel slechte kwaliteit is.

Het is echter niet die rechterbocht, maar de rechtse aflopende doordraaier daarvoor die de voorkant in de problemen brengt, precies ter hoogte van de apex zit een lelijke dip waardoor ik meermaals de voorkant verlies en de 690 Duke R maar net met m’n knie weet op te vangen. Deels ook mijn eigen schuld, Jeremy had ons nog zo gewaarschuwd het rustig aan te doen, omdat het circuit behoorlijk listig is en geen bovendien geen uitloopzones kent, maar de opvallend oranje helm van de Britse KTM PR man, die in een vroeger leven als journalist bij nagenoeg alle Britse magazines heeft gewerkt, werkt bij mij als een rode doek op een stier. Halverwege de sessie zit ik al aan zijn achterwiel, maar het surplus aan vermogen van de 1290 Super Duke R is voor de 690 Duke R nét een brug te ver. Ronde na ronde trekt de Super Duke op het rechte stuk een behoorlijk gat, waarna in het resterende bochtige deel de achterstand weer wordt goedgemaakt.