Vergelijk: MV Agusta F4RR vs. Ducati 1199 Panigale S Tricolore

Vanuit het verzamelpunt in het Brabantse Maarheeze wordt de kortste route richting de A61 bij Venlo ingezet, wat een echte uitdaging blijkt te zijn om de overschrijding van de maximum snelheid nog enigszins in de perken te houden. Het gebied bij Nederweert zit vol met flitspalen waarvan je het risico niet wilt nemen of ze wel of niet meer actief zijn en is bovendien erg populair bij de gasten van Blik op de Weg, waardoor het continu tellerstaren geblazen is om de snelheid niet al te veel boven de 1'Dat hadden wij vroeger niet hoor, al die led nieuwerwetsigheid. Gewoon een kaars en een olielamp, klaar'10 km/u uit te laten komen. Tenzij je zo snugger bent om bij de MV de snelheidsbegrenzer (straks meer hierover) in te stellen, maar of dát zo'n goed idee is?

Als we na de ‘Wegmisbruikers-beruchte’ zone eindelijk een brede en overzichtelijke provinciale weg opsturen met tot aan de horizon geen ander verkeer, besluit ik de Panigale toch eens de vrije teugels te geven. In tweede versnelling wordt het gas tot aan de stuit opengedraaid waarna de tweecilinder er als een speer vandoor gaat en dankzij de perfect werkende quickshifter de versnellingen elkaar in een rap tempo opvolgen. Kijk, dit begint er op te lijken, hier is de Panigale voor bedoeld. Met de kont zo ver mogelijk naar achteren en de helm strak achter de ruit vliegt het asfalt onder me door en wordt de grijns van oor tot oor breder met elke kilometer dat de snelheid in het waanzinnig goed afleesbare TFT scherm (zo zou het op elke motor moeten zijn) hoger wordt... totdat met 254 km/u op de klok ik door Vincent op de F4RR voorbij wordt geblaft alsof ik aan het toeren ben. Goejendag dan...

Met een opgegeven vermogen van 201 pk is de F4RR de krachtigste hengst uit de Schirannastal, maar afgezet tegen de 195 paarden die zojuist door de Panigale werden gemobiliseerd lijken het er voor ons gevoel minstens 225 te zijn. Dag ZX-10R, dag S1000RR en ook dag Panigale: deze F4 is niet alleen op papier maar ook in de praktijk de krachtigste productiemotor die op dit moment voor –weliswaar een oplegger vol – euro’s kan worden gekocht. AMV's moeilijk sturen? Niet als je Ed heet...lsof je met een Hayabusa aan het knallen bent, maar dan eentje die vijftig kilo lichter is. Op de snelheidslimietvrije Duitse Autobahn worden de motoren opnieuw op de proef gesteld als een acceleratiemeting wordt gedaan, maar in welke versnelling ook, het is telkens de F4RR die de Panigale het nakijken geeft, terwijl ook die nog altijd niet bepaald langzaam aan het weglopen is van het overige verkeer. Een Britse automobilist in een BMW 325i die de taferelen aanschouwt en ons niet veel later bij een Raststätte van de snelweg af ziet gaan besluit om ook maar even te stoppen om beide motoren van dichtbij te aanschouwen. “These bikes are amazing! I own just a little Ducati Monster myself, but these bikes are amazingly fast,” aldus de motorliefhebber. “I really enjoyed what you guys were doing out there. I was doing 150, but you guys were gone in seconds. Especially that Emvéé, that one went off like a missile.”

Ruilen is huilen

Dat Vincent bepaald niet heeft gelogen in zijn eerste Whatsapp wordt me duidelijk als na de stop van motor wordt geruild. In eerste instantie lijkt het alsof de MV juist comfortabeler is, maar al na een klein half uur begint de krappe ruimte van zadel tot voetsteunen in combinatie met de lange afstand naar de clipons me aardig op te breken en verlang ik terug naar de zithouding van dat ding uit Borgo Panigale. Alsof je de keuze hebt tussen bondage SM en extreme bondage SM, zo is de zithouding van de Panigale en de F4RR nog het best te omschrijven. Twintig jaar geleden zou ik me hierover nog geeneens druk hebben gemaakt, maar de tand des tijds heeft bij ondergetekende helaas niet stilgestaan en als er iets is wat deze twee Italiaanse raspaarden mHet zijn geen Travolta en Cage, maar deze twee rivalen kun je misschien nog wél betalene duidelijk maken is het wel dat een abonnement op de sportschool alleen niet voldoende is; er zal ook werkelijk moeten worden getraind om met deze fietsen een trip naar Saint Tropez tot een goed einde te volbrengen. Dat, of een masseur om bij elke stop de pijnlijke spieren weer los te werken.

Nadat bij Bonn de snelweg opnieuw de rug wordt toegekeerd geeft het display in de F4RR aan dat het tijd is om een tankstation op te zoeken, wat zonder TomTom geen eenvoudige opgave blijkt te zijn. Opmerkelijk hoe afhankelijk we in een paar jaar tijd van navigatie zijn geworden. De reservetripmeter loopt angstvallig op en geheel volgens Murphy’s wet is op het moment dat je het nodig hebt in geen velden of wegen een tankstation te vinden. Stoppen en vragen dan maar en gelukkig treffen we een behulpzame man die ons de juiste weg op weet te sturen. Volgens het digitale display zijn er 210 kilometer afgelegd, waarna de MV met 14 liter moet worden afgetankt, terwijl de Panigale voor diezelfde afstand achttiende liter meer heeft nodig gehad. Ofwel: 1 op 14,2 voor de 1199 en 1 op 15 voor de F4RR, wat zeker voor de MV geen verkeerde waarde is. Vanaf de eerste F4 is brandstofverbruik nooit een pluspunt geweest, maar blijkbaar hebben de Italianen uit Schiranna het eindelijk –een soort van- geleerd.