Vergelijk: Hyper SP versus CB500X en Alto 1.0 EASSS

Eenmaal de snelweg voor de fraaie Zuid-Limburgse slingerwegen en Belgische Ardennen ingeruild is het genieten met een hoofdletter G wat de Ducati betreft. De motor stuurt nog scherper dan een Gillette Turbo Mach 3, de honderdtien beschikbare paarden voelen alsof ze minstens m
Voor minder dan de helft van een SP heb je een CB. Dus twee keer zoveel lol voor hetzelfde geld?
 
Modulair bouwen tot de derde macht. De 'X' is direct te herkennen aan z'n geelgekleurd display

De hele dag raggen en dan nóg niet onder de 1:20 kunnen duiken: het kan allemaal met deze CB500Xet z’n honderdvijftigen zijn en de motor is sportief, maar wel met gevoel voor comfort afgeveerd. Waardoor de motor niet alleen strak de hoek om kan worden gestuurd, maar dat bovendien erg lichtvoetig en precies doet en ook de erg strakke Brembo radiale remmen met instelbaar Bosch ABS serieus kan worden aangesproken, zonder dat daarbij de voorvork onder het zware geweld gaat bezwijken. Wat een verschil met de standaard Hypermotard... In tegenstelling tot de 43mm KYB upside down van de standaard Hypermotard is de 50 mm Marzocchi upside down met aluminium vorkpoten van deze SP zondermeer op z’n taken berust en ook de volledig instelbare Öhlins achtershock geeft geen enkele reden tot klagen, zelfs niet in de Belgische Ardennen waar het wegdek soms van bedenkelijke kwaliteit is. De Honda mist weliswaar de potente aandrijving van de Hyper SP en kan ook voor wat betreft het rijwielgedeelte en de vering niet tippen aan de Duc, maar weet desondanks aardig in het achterwiel van de Italiaan te blijven. Soms broodnodig én verdomd handig bovendien; vanuit Eupen de bochtige weg omhoog komt de X op eigen kracht maar met moeite boven de 140 km/u uur uit, terwijl eenmaal in de slipstream van de SP de digitale snelheidsmeter probleemloos de 170 km/u grens doorbreekt. Hier en bij deze snelheden is het dat de Alto voor het eerst de witte vlag moet hijsen, maar eenmaal bij het frietkot langs de doorgaande weg gestopt duurt het niet lang voordat de Suzuki zich weer bij ons meldt.

Heb sterk het vermoeden dat ik wordt achtervolgd. Beetje gas erop, ben ik 'm zo kwijt. Toch?

Vanaf hier gaat het échte werk pas beginnen: de TomTom wordt op de CB500X geplaatst en heeft voor ons een kronkelroute richting Mettet uitgedacht, waardoor we over wegen worden gestuurd waar we nog nooit eerder waren geweest. Ik stap –net als Vincent en Thomas eerder- met pak en al in de Alto en probeer in alle macht het tempo van de twee motoren bij te houden, maar hoe hard ik ook probeer, d
Best handig zo'n auto in een vergelijkingstest. Kun je nog eens wat extra spullen meenemen

Handiger in ieder geval dan in één beeld de sterke kracht van de CB te illustreren

Wat met de SP stukken gemakkelijker gaat, overal waar je kijkt is wel iets vets te vinden. Wordt wel lastig kiezen op zo'n manier...e motoren worden alleen maar kleiner aan de horizon. De wegen voelen smaller dan smal en bovendien wordt het zicht door deurstijlen en reflectie in de voorruit aan alle kanten beperkt, waardoor ik niet zo hard kan rijden als ik graag had gewild. Bovendien zijn de slingerachtige secties bergop een behoorlijke beproeving voor de ‘kleine’ driecilinder, die met z’n 996 cc cilinderinhoud bij motorfietsen gewoon een dikke jongen zou zijn. De 68 beschikbare paarden worden hard aan het werk gezet en het is vooral zaak om de toerenteller boven het cijfer vier te houden, het gebied waar de werkpaarden het beste blijken te presteren. Als een kleine kart scheurt de Alto door het Belgische heuvelland en blijkt ook nog eens over een verrassend goede wegligging te beschikken, waardoor heuvelaf zienderogen het gat met beide motoren kan worden gedicht. Vol op het gas vreet de Alto elke bocht als Koekiemonster een ontbijtkoek op en is daarbij opmerkelijk stabiel. Nooit gedacht dat we autorijden leuk zouden vinden, maar ook nog nooit op deze manier met vier wielen onderweg geweest.

Ondanks dat voor deze dagen niet al te best weer was voorspeld en de donkere wolken dreigend boven ons drijven houden we het lange tijd droog, totdat we vanuit de Ardennen de snelweg richting het zuiden hebben gekruist en pluvius langzaam maar zeker de hemelsluizen openzet. Echt nat worden we gelukkig niet, maar de binnenwegen zijn inmiddels wel zeiknat en als gevolg van de vele trekkers op veel plaatsen van een dun laagje modder voorzien. Het aan het begin van de dag nog prachtig blinkende trio is binnen notime zo vies als een mijnwerker die al een week geen douche heeft gezien. Perfecte omstandigheden om de tractiecontrole en het instelbare ABS van de Hypermotard eens goed uit te proberen, maar niet heus. De van supercorsa voorziene Ducati voelt zich onder deze omstandigheden niet bepaald in z’n element en alsof het nog niet erg genoeg is verandert het wegdek in een Leerdammer gatenkaas waardoor het afzien in het kBegin steeds meer last van waanbeelden te krijgen. Zie alleen maar Alto om me heen...wadraat is geworden op de Duc. Tempo 40 op een onbekende, smalle, vieze en ongekend hobbelige weg is duidelijk niet aan de Ducati besteed. Hoewel het de Honda onder deze omstandigheden stukken beter vergaat en dankzij de erg comfortabele vering en het gebrek aan vermogen het tempo best nog een tandje zou kunnen worden opgevoerd is het de Alto die hier de meeste punten gaat scoren. Van de gatenkaas wordt de Alto evenmin erg blij, maar regen en gladheid deren de Suzuki daarentegen allerminst. Bovendien blijft Vincent in de Alto heerlijk droog en geniet ondertussen van de muziek die door Studio Brussel de ether in wordt geknald.

Ook op de betere –droge- stuurwegen weet Burger als een verbeten Stig aardig in het achterwiel van beide motoren te blijven. Pas als er verkeer opduikt en er een – of meer- auto(‘s) moeten worden ingehaald is de Alto geen partij, maar op het moment dat ik ‘en nu zijn we ‘m kwijt’ denk blijkt die Burger alweer in m’n spiegel op te duiken. Het straffe tempo wordt echter bij de volgende tankstop afgestraft: met een tripmeterstand van 450 kilometer wordt de Alto met 31,7 liter afgetankt, wat neerkomt op een verbruik van 1:14,2. De Hyper noteert op dat moment een verbruik van 1:18,1 terwijl dat bij de Honda 1:21,3 is, maar daarover meer in het kader over het verbruik. Ook tijdens het poetsen voor de fotoshoot blijkt de Honda het goedkoopst te zijn: Bij de wasstraat zijn twee euro nodig voordat de Alto weer toonbaar is, de Hypermotard is voor de helft van dat bedrag al weer klaar, terwijl de CB500X aan één muntje van 50 cent voldoende heeft om er weer fris en fruitig bij te staan.