Introductie: Dunlop D212GP en KR106/KR108

We zijn in het Spaanse Albacete, naast Mireval in Frankrijk een van de favoriete testcircuits van Dunlop en tevens toneel van de jaarlijkse Dunlop test voor raceteams. Voor mij is het een weerzien van veel bekenden, coureurs, maar ook veel teams. Als ik binnenstap bij team SERT heb ik even de hoop dat we ook de endurance Suzuki’s mogen testen maar helaas rijden ze nog met de 16,5 inch variant. Wij gaan voor de 17 inch banden. Op het programma staan de D212GP pro op een straat motor en de KR serie op een Honda CBR1000RR voorzien van race vering. Als kers op de taart heb ik de mogelijkheid de nieuwe slicks ook nog op een IDM superbike te testen, te weten die van het RAC racing team met als rijders Kevin Valk en Damian Cudlin.

D212GP pro

Een gemonteerde D212GP pro voorband is een gek gezicht, ik heb het tot nu toe alleen gezien bij de 16 inch voorwielen van de endurance racer waarmee ik in 2009 reed. Toen was dat echter een 130 brede band op een kleine velg. Vanaf de eerste meters merk je meteen verschil, de motor stuurt veel sneller in, sterker nog hij stuurt zo snel in dat je je instuur moment gewoon later kunt plannen! Stof tot nadenken want dit heb ik niet binnen twee bochten onder de knie denk ik bij mezelf. We rijden op het type 2 compound voor en het type 4 achter, banden geschikt voor een middellange afstand race. Hoewel het nog niet echt warm is in Albacete en er hier en daar wat natte plekken zijn geeft de band enorm veel feedback. Ik was bang dat het zachte karakter van de standaard motor geen goed gevoel zou geven maar niets is minder waar. Het initieel gevoel bij het gas geven is erg goed en ook bij vol accelereren geen krimp, ik had op zijn minst beweging verwacht. Na een ronde of zes kom ik even binnen en het is interessant om de banden te bestuderen, voor is het simpel, je houd over! Je krijgt hem gewoon niet tot de rand aangezien er geen rand meer is! En wellicht ook geen grens?? Achter ziet er super uit. Ik had verwacht een stukje “cold tearing” te zien, een fenomeen wat je veel zit als de asfalt temperatuur te laag is en je de banden kapot trekt voor ze op temperatuur zijn.

Ik vertrek opnieuw en besluit me te focussen op insturen, daar ligt immers nog veel winst! Het is mijn tweede sessie en ik merk dat ik gewoon nog steeds niet helemaal om kan schakelen naar het “nieuwe rijden” ik stuur niet te vroeg in maar het platleggen gaat te snel waardoor ik hem gevoelsmatig met mijn knie op moet vangen. Achterop het circuit ligt een korte rechts links chicane waar ik de voordelen van de banden maximaal moet kunnen benutten. Ik merk dat wanneer ik de motor iets help door er met kleine gasopening doorheen te gaan ik de snelle voorkant wel kan gebruiken. Opnieuw blijft de achterkant rotsvast, als dit een 4 compound is wat doet een 2 of 3 compound dan hoor ik mezelf denken!

Kers op de taart

Mijn kers op de taart is de BMWS1000RR van het RAC team, race klaar voor het komende IDM kampioenschap, afgesteld voor het Albacete circuit en voorzien van nieuwe banden! Tevens een geweldig weerzien aangezien ik mijn allerlaatste race met eenzelfde motor bij hetzelfde team reed! Ik geef toe dat het al even geleden is dat ik echt de kans had hard te rijden op een racer, zeker in deze vorm. We worden op pad gestuurd met de KR106 compound 2 voor en de KR108 compound 4 achter. Dat is even schrikken aangezien ik het type rijder ben die veel initiële grip verlangt (grip en gevoel bij de eerste gasopening) Met de oude hardere compound achterbanden had ik hier altijd veel moeite mee. Sinds 2011 is er veel werk verricht aan de elektronica wat me in deze situatie zeker gaat helpen. De focus moet echter liggen op de banden. Vanaf bocht 1 merk je de verandering in de voorband, het was duidelijk voelbaar met de standaard motor maar op de racer, dan is het een overtreffende trap. De afstelling van de BMW is natuurlijk een stuk strakker met een andere gewicht verdeling tegenover de standaard fiets waardoor het bijna lijkt alsof je de vooras in je handen hebt.

Een groot voordeel is het gevoel in het midden van de bocht, dat moment voordat je je gas opent en je nog op maximale hellingshoek ligt. De feedback die je dan ontvangt is echt enorm, de motor ligt rots vast! Het gevoel op grote hellingshoek is bijzonder goed. Dat aan elk voordeel een nadeel kleeft moet ik ook bekennen. Het moment van insturen is op de racer nog crucialer, het moment van rechtop naar maximale hellingshoek gaat zo snel dat je je hier echt op voor moet bereidden. Je moet dus eigenlijk je rijstijl aanpassen.