Introductie: Ducati Hyperstrada en Diavel Strada

Eerst het motorblok, wat een van de sterke punten van de Hyperstrada is. De nieuw ontwikkelde 821 cc L-Twin is een toonbeeld van souplesse en pakt al vanaf 2.000 toeren mooi op. Via de knipperlichtknop op het stuur is te kiezen uit de drie motor-mappings Sport, Touring en Urban, waarbij het verschil tussen de eerste twee in de gasrespons zit terwijl in de Urban stand het vermogen tot 75 pk is beperkt. Elke mapping heeft daarbij zijn eigen voorgeprogrammeerde stand van tractiecontrole en ABS, wat bovendien nog geheel zelfstandig is aan te passen. Wat een wegen hier op Corsica. Een Grand Prix circuit heeft nog een langer recht stukIn Sport is de minste interventie van tractiecontrole en staat het ABS op level 1, ofwel (net als het race-ABS van de Panigale) alleen ABS op het voorwiel. In de Touring modus staat de tractiecontrole op een gemiddelde stand en het ABS op level 2, wat nog steeds best sportief is en voor een gereduceerde achterwiel lift zorgt. Tot slot de Urban modus, waarbij de tractiecontrole evenals het ABS het snelst ingrijpt.

We beginnen de rit met de Hyperstrada in stand Sport, maar geven al snel de voorkeur aan de Tour-modus. In de Sport stand reageert de motor erg fel op elke mm beweging van het gas ,wat op je favoriete stuurweg waarschijnlijk geen issue is, maar hier op de onbekende – maar wel fantastisch mooie – Corsica te veel van het goede is. Bovendien ontpopt de Touring stand als veel comfortabeler als het om wheeliën gaat, wat de Hyper nog steeds perfect afgaat. Weliswaar minder spontaan dan de oude 1100, die tot in derde versnelling het voorwiel  
De Sachs voorvork is niet tegen het geweld van de Brembo Monoblocs opgewassen, en ook de grondspeling had wat beter gemogen

Oogt lekker smal van boven gezien, en die Hyper is ook best wel rank...
 
Vette klappen uit het nu laaggeplaatste uitlaatsysteem. De radiateur is netjes weggewerktprobleemloos richting luchtruim lanceert, maar nog steeds is de Hyperstrada tot fantastische wheelies in staat. En dat met tractiecontrole gewoon aan, afhankelijk van de gekozen stand wordt een wheelie vroeger of later (of helemaal niet) ingedamd. De tractiecontrole en ABS wordt op het niveau van de Sport-modus gezet, waardoor er – met behoud van het veiligheidsvangnet – voldoende ruimte om te spelen ontstaat.

Zolang er vloeiend kan worden gereden gaat het spelen de Hyperstrada goed af en voel ik me als een kind in de snoepwinkel van Jamin. De Hyper neemt de bochten nog wulpser dan een buikdanseres in paringsdans en is probleemloos op elke lijn te leggen. De motor pakt bij het uitkomen van de bocht mooi op en is soepel en direct door de versnellingsbak te schakelen. En zit je per ongeluk een versnelling te hoog, dan wordt dat door de Duc niet met een bonkende twin afgestraft. De vering voelt stug, maar niet oncomfortabel, hoewel in snelle bochten wel wat beweging in de achterkant te ontdekken is.

Het heerlijke rijgedrag verandert echter als het Nederlandse voorjaarswaar zodra er in de bocht moet worden gecorrigeerd. De waanzinnige Brembo M4-32 Monoblocs, waarmee de Hyperstrada is uitgerust, reageren direct en erg fel, wat een beetje té veel van het goede is voor de 43 mm Kayaba voorvork die al snel onder dit geweld bezwijkt. Zeker als er ook nog oneffenheden in het wegdek moeten worden geabsorbeerd. Niet dat de voorvork doorslaat, dat nog net niet, maar de niet-instelbare Kayaba duikt wel snel in, waardoor er veel onrust aan de voorkant ontstaat en de Hyper meteen van z’n lijn afwijkt. Het deed mij denken aan de door Bike-Design gepimpte ER-6n, waar de overkill zeszuiger Beringer remklauw precies datzelfde bij de voorvork van de Kawa deed. Nu zal de veringboer om de hoek daar bepaald niet rouwig om zijn, andere veren en het probleem is waarschijnlijk opgelost.

Hamvraag is echter in hoeverre de Hyperstrada koper met dit probleem zal worden geconfronteerd. Ducati richt zich met de fiets duidelijk op een ander (minder sportief, meer toeristisch) publiek, dat ongetwijfeld een stuk rustiger zal rijden dan het tempo wat vandaag door Fabien is ingezet. Hetzelfde kan worden gezegd van de grondspeling van de fiets. Net als de oude 1100 is grondspeling niet z’n sterkste punt, maar opmerkelijk was wel dat niet alleen zaken als zijstandaard en middenbok gedurende de dag lichter werden gemaakt, maar dat ook de rem- en schakelpedaal eraan moesten geloven. Het zegt echter ook alles over het vertrouwen wat de Hyperstrada – en niet te vergeten de waanzinnig plakkerige Pirelli Angel GT banden – geeft, dat de motor zo gemakkelijk en snel plat door de bocht kan worden gejaagd.

Hypermotard SP



Na de totaal verregende introductie van de Hypermotard SP op het Spaanse Ascari circuit van de Nederlander Klaas Zwart, hadden we op Corsica een kort Rendez-Vous met de fiets. De SP is weliswaar € 3.600 duurder dan de standaard Hypermotard, maar voor dat geld krijg je een compleet andere fiets. Om te beginnen is de SP op andere, veel sportieve vering gezet. Aan de voorkant is nu een dikke 50 mm Marzocchi upside-down gemonteerd, die van aluminium onderpoten is voorzien, terwijl aan de achterkant een Öhlins TTX is ondergebracht. Geheel naar eigen geur en smaak qua veervoorspanning en in- en uitgaande demping in te stellen uiteraard. De vering heeft langere veerwegen en bovendien is een ander zadel aangebracht, waardoor de SP een zithoogte van 890 mm heeft. Geen kleine jongen dus en voor kleine motorrijders met stilstaan zeker niet fijn, maar dat vergeet je snel zodra je met de fiets aan het sturen bent. 

Het hogere zadel in combinatie met het lager geplaatste zadel heeft geresulteerd in een ontzettend actieve zithouding, waardoor de SP in elk gaatje kan worden geperst. De fiets voelt ontzettend strak en stuurt ontzettend licht, mede ook dankzij de lichte wielen die van de Panigale R werden geleend. Het gemak waarmee de motor op straat kan worden gekeerd doet je snel vergeten dat je de voeten niet aan de grond kunt zetten, en bovendien is hiermee de grondspeling een flink stuk in positieve zin bijgesteld. Ook met aanremmen blijft de SP heerlijk stabiel en heeft in de verste verte niet het onrustige gedrag van z’n standaard metgezel. 

Wat ons betreft is de Hypermotard SP zijn prijskaartje van € 16.390 meer dan waard, al blijft het thuis wel uitleggen dat voor dat geld ook twee Kia Picanto’s kunnen worden gekocht. Maar of je daar net zoveel plezier mee hebt?