Introductie Kawasaki ZX-10R

Dat is uiteraard niet best voor een vernieuwd model en die mening moet Kawasaki ook gehad hebben. In elk geval niet goed genoeg en dus werd overgegaan tot het meest beproefde middel: de introductie. Niet groots opgezet zoals bij andere modellen, dat is dan toch net iets te gortig, maar gewoon lekker low profile, per land apart. Vinden wij niet erg; de feestelijke presentatie van de 2010 ZX-10 wordt ingepast in het programma van Kawaday te Zolder en het is nog eens fraai weer ook.

Zo gebeurt het dat ondergetekende op maandag 26 april niet aanschuift achter bureau en een pc scherm aanzet, maar in plaats daarvan plaatsneemt op een klapstoel in pitbox 27 voor een lastminute presentatie van de spectaculaire nieuwe ZX-10 R. Toepasselijk: bescheiden wijziging, bescheiden presentatie. Gewoon een paar sessies knallen klaar. Het kán wel eenvoudig. Ware het niet dat dit deel van Europa minder droogweer-garantie kent dan de meeste fabrikanten met enkele miljoenen in de waagschaal lief is, anders had het nog makkelijk veel vaker zo gekund.

Stralend middelpunt van de belangstelling is de verfriste superbike. Komt goed uit, nog geen jaar geleden reden we met het eh..toen courante model, onder vergelijkbare omstandigheden, op precies dezelfde route. En daar zijn ze dan, de voor 2010 nieuwe features. Een paar zijn direct zichtbaar, waaronder de nieuwe stickers op de zijkuip en de nieuwe uitlaatdemper, de rest wordt al snel meer voer voor detaillisten. De stuurdemper is onder handen genomen als je het wilt weten en moet nu zijn taken beter de kop kunnen bieden om dat duidelijk te maken is het uiterlijk licht veranderd, iets voor de diehard fans dus. “Wajo, moet je kijken! Een 010 stuurdemper! Lauwe shit…” inderdaad is de oude zóóó 2009.... of 2008, of 2007. Maar ook de motor zelf is weldegelijk anders. Let op het kuipwerk; de vlakverdeling aan de zijkanten is weldegelijk anders en dus zal een nieuw vervangingsdeel niet zomaar op je ZX-10 passen als ’t geen nieuwe is. Ook rond de koplampen is de topkuip aangepast en iet er nu meer uit als het neusje van de ZX-6R. Aangezien we de vorige Kawaday het genoegen hadden met zowel de 600 als de 1000 rond te sturen hebben we daar toen al uitgebreid verslag over gedaan en u kunt zien hoe enorm veel de neusjes in dat jaar nog verschilden. Nu niet meer dus; dit staat de motor dan ook vele malen beter. Over de vernieuwde uitlaatdemper hoeven we eigenlijk niet eens te beginnen;  de meningen over het oude type waren meer dan duidelijk. Dat is nu dus opgevangen door een eenvoudiger ovalen type te monteren, wat op deze manier een stuk minder aandacht naar zich toe trekt.

Voorbereiding

Nou is ter verdediging van Kawasaki wel aan te halen dat dit eigenlijk slechts een tussenmodelletje is, kleine aanpassingen om het model courant te houden, het echte knalwerk volgt in 2011. En dat het gaat knallen wordt ons nu alvast verzekerd. Tot die tijd doen we het dus met deze paar detailwijzigingen en toegegeven, ze hadden het ook niét kunnen doen. Deden ze echter wel en hulde daarvoor. Echt anders is de opbouw van de versnellingsbak die door toevoeging van wat metaal op cruciale plaatsen nu soepeler en trefzekerder moet schakelen. Lijkt minimaal, maar raak in het heetst van de strijd maar eens tussen twee versnellingen en je weet meteen hoe handig het zou zijn als dit niet gebeurd was, terwijl je naaste tegenstander direct meters op je uitloopt. Toch lullig.

De Kawa is nooit slécht geweest. De keren dat wij de ZX-10 naast zijn strijdmakkers uit andere kampen hebben kunnen zetten kwam de frisse Japanner altijd goed mee. Helaas komt het ook nu –of liever júist nu-  niet uit om een van de directe concurrenten mee het circuit op te sleuren, dus we zullen het moeten doen met een solo van het Groene Gevaar. Ook nooit verkeerd. Het gemak waarmee de motor twee jaar geleden de KTM RC8 achter zich liet heeft een diepe indruk achtergelaten die ook nu nog niet vergeten is. Hoe relatief de onderlinge verhoudingen echter zijn zal snel blijken als we de pitstraat uitrijden voor de eerste van drie sessies. Nou is Zolder op zich geen al te moeilijk circuit om uit je hoofd te leren; het is niet overdreven lang en de layout is grotendeels recht toe, recht aan. Wat echter wel lastiger is, is het onder de knie krijgen van sommige secties. Voor je het weet ben je een dag, zo niet langer aan het aankloten in een chicane, op zoek naar de snelste lijn. En met hetzelfde gemak duurt het nóg langer. Dat maakt het er niet veel eenvoudiger op als je slechts éénmaal per jaar de Belgische omloop aandoet, integendeel. In dat geval weet je weliswaar hoe de baan loopt, maar ook waar de moeilijke punten liggen en die komen –zeker gedurende je eerste opwarmsessie- dan juist dubbel zo hard aan. Het zijn juist deze secties die ervoor zorgden dat ik me op de kleinere en wendbaardere 600 cc stukken beter thuisvoelde dan op de dikke broer. Die dikke, de ZX-10 dus, benadrukte juist hoezeer je hier korte stukjes vol kunt accelereren alvorens minstens even vol weer in de remmen te moeten voor een haakse of nog maar een keer een chicane. Vandaar ook dat nog voor het eind van de dag het snelle stuk na start-finish als favoriet werd bestempeld en zo staan we er vandaag dus ook weer voor.

Toch beduidend weinig mis mee. Hé leuk! Paardebloemen!