Test: Ducati ST3 versus Honda VFR800 VTEC ABS

Het wiel opnieuw uitvinden is een zinloze zaak. Kijken wat er op de markt te koop is, is veel verstandiger. Zeker als datgene wat op de markt is al vele jaren verkrijgbaar is. Met de ST familie kan er toch wel gezegd worden dat Ducati gekeken heeft naar de Honda VFR. En waarom ook niet. De VFR heeft al een behoorlijke staat van dienst. En Ducati zou Ducati niet zijn als ze dat 'goed kijken' combineren met hun eigen invulling er aan geven. Naast sommige trekjes van het uiterlijk is dit ook het geval. Veel eigenschappen van de beide motoren kunnen toch als totaal verschillend van elkaar worden gezien. Met motoren die in het segment sporttoer zitten - en dus een brede manier van invulling hebben - is er natuurlijk ook de nodige ruimte om een andere benadering te kiezen. 

Het begint al zodra je op beide machines gaat zitten. Op de VFR zit je als het ware op de motor terwijl bij de ST3 er meer in de motor wordt gezeten. De houding is bij beide een combinatie tussen sport en toer in, maar de VFR doet duidelijk het meest sportief aan van de twee. Beide hebben daarbij het comfort wat je mag verwachten van een motor in dit segment.

Karakter
Met de VTEC technologie is er bij de Honda dat er eigenlijk twee karakters in één motor zijn verwerkt. Onder de 7000 toeren is er sprake van de toermotor en als de vierkleps configuratie gaat werken komt de sportmotor tot leven. Niet alleen in de prestaties maar ook bijvoorbeeld in het geluid en de beleving. Als het ware is het verschil tussen de tweekleps- en vierkleps werking een merkbare grens tussen de twee mogelijkheden. De Ducati is wat dat betreft meer één motor met de combinatie tussen sport en toer vanaf het moment dat je wegrijd. Zowel laag als hoog in de toeren is mogelijk, zonder een scheidslijn ertussen. Sporttoer of toersport rijden gaat daardoor vloeiender in elkaar over en is gemakkelijker te combineren.

Acceleratie
Beleving blijft een belangrijk aspect bij het motorrijden. Heb je motoren die twee werelden combineren dan is de beleving vaak de drijfveer waar je een motor bij kan plaatsen. Voor de beleving van de prestaties gaat het dan bij de ST3 er dan ook sportiever aan toe. Mede door het 'leven' in het motorblok - de L-twin voel je meer dan de V-vier - denk je dat de ST3 geen moeite heeft om de VFR achter zich te laten. En gedeeltelijk klopt dit ook. Bij de meeste acceleratietesten zal de Ducati eerder weg zijn dan de Honda. Maar het is niet zoals het gevoel doet vermoeden, dat de VFR een stipje in de spiegels van de ST3 wordt. Sterker nog, de VFR blijft goed in het spoor en zodra de VTEC gaat werken is het juist de Honda die voorop komt te rijden. Op topsnelheid is het juist dan de ST3 wat een stipje in de spiegels wordt. Bij beide is de gang boven de 225 km/u er wel zon beetje uit. Mede doordat het bij de VFR nog net wat gemakkelijker gaat en de top met ongeveer 250km/u tien kilometer hoger ligt dan de ST3, verdwijnt de Honda langzaam aan de horizon.