Historie: 20 jaar GSX-R

Het in zuidelijk Spanje gelegen Guadix is locatie van Suzuki’s verjaardagsfeestje, en dat blijkt geen verkeerde keuze te zijn geweest. Tenminste, als we de weersomstandigheden even buiten beschouwing laten, want –zoals we al eerder in het GSX-R1000 artikel schreven- het was niet bepaald warm. Nu was dat voor de Gixxer nog niet zo’n probleem, daarvoor zijn per slot van rekening bandenwarmers uitgevonden, maar voor mezelf zag ik het somber in. Het enige wat ik kon doen om nog enigszins onderkoeling te voorkomen, was mijn fleece jas over de overall aantrekken. Waar is toch die thermokleding als je het nodig hebt. Barry Veneman drukt ons nog op het hart dat we de eerste ronden rustig aan moeten doen, maar dat de baan ondanks de kou veel grip heeft. Dat laatste neem ik slechts voor kennis aan. Een continue beslagen vizier maakt dat ik meer met mezelf in de clinch lig dan dat ik kan genieten van het bizar fraaie panorama, maar wat zeepsop doet gelukkig wonderen.

Hufter-proof
De zon staat al volop aan de hemel als ik voor de tweede keer de baan oprijd. De drie kilometer lange baan is van het type ‘Mickey Mouse’ en daar blijkt de GSX-R750, die ik als eerste Anniversary onder me heb, zich als een vis in het water te voelen. Niet voor niets was tot voor kort de GSX-R750 een geschikte kandidaat in het Superstock kampioenschap. De motor laat zich met het grootste gemak van de ene naar de andere hoek gooien, maar nog spectaculairder is de kracht waarmee je telkens weer vanuit een bocht wordt gekatapulteerd. De vele krappe bochtencombinaties maken dat je telkens terug moet naar de eerste versnelling en dat is waar de ‘fun’ part van deze motorfiets begint. Vet uitaccelererend komt het voorwiel namelijk telkens van de grond, maar dan wel op een hufterproof manier die je alleen van een zeven-en-half kunt verwachten. Grootste uitdaging ligt bij het bultje van start-finish, waar de motor telkens weer het luchtruim verkiest.

Onopvallend snel
En dat is dan meteen het verschil tussen de 750cc en de 600 versie. Daar waar de zeven-en-half telkens zijn neus in de lucht steekt, blijft de zeshonderd telkens met het voorwiel aan de grond. Natuurlijk, je hoeft maar een beetje met het gas te spelen en ook de zeshonderd maakt een vette wheelie, maar dat is niet waar het op een circuit om gaat. Alleen snelle rondetijden zijn dan van belang. En daarin is de GSX-R600 dan toch weer beter dan zijn grote broer want hoe je het ook wend of keert, dat sensationele gevoel van de GSX-R750 gaat dan toch weer ten koste van snelheid. Als ik vanuit mijn ooghoek de digitale snelheidsmeter in de gaten houd, wordt me al snel duidelijk dat het juist de GSX-R600 is waarmee ik de hoogste snelheden weet te bereiken. Telkens weer is mijn eindsnelheid voor een bocht zo"n twintig kilometer per uur hoger dan bij de GSX-R750. Terwijl, als ik zou moeten kiezen, ik absoluut voor die GSX-R750 zou gaan. Dan maar een paar seconden per ronde langzamer, de fun daarentegen is gewoon ongekend hoger.

Verbeterd
Als ik voor de zoveelste keer die dag mijn vizier met dubro insmeer, bedenk ik me dat er veel is gebeurd in slechts een jaar tijd. Ondanks dat de basis van deze modellen identiek is aan de motoren van verleden jaar, heeft men bij Suzuki toch wezenlijke verbeteringen aangebracht. Het is namelijk opmerkelijk hoe mooi trillingsvrij beide motoren lopen, iets wat ons al was opgevallen bij de "standaard" GSX-R600, die wij enkele weken voorafgaand aan dit feest al aan de tand mochten voelen. Daarnaast zijn het de remmen van beide motoren die een diepe indruk op me hebben weten te maken. Ik was dan ook benieuwd in hoeverre deze betere remmen op conto van de Vortex schijven was te schrijven. Navraag bij Barry Veneman leerde ons dat inremmen alles bepalend is voor het remvermogen van een motor. Nu waren alle motoren door hem persoonlijk ingeremd, en dat was dus duidelijk te merken.

Stond ik nou op het punt ingehaald te worden, of had ik net ingehaald?