Bruce Anstey had zich geen beter verloop van de Lightweight TT kunnen wensen. De vliegende Kiwi begon de race met een nieuw 250cc ronderecord vanaf een staande start en was daarmee tevens de eerste 250cc rijder die de Mountain Course binnen de 19 minuten reed, om een ronde later de geschiedenisboeken in te gaan als de eerste 250cc coureur die de 37,73 lange Mountain Course gemiddeld in 120 mijl per uur deed - en verbetering van zijn eigen ronderecord met meer dan een minuut.

Het leek alsof zaterdag de klok terug in de tijd was gezet tijdens de Lightweight TT, met naast Bruce Anstey niemand minder dan Michael Rutter en Ian Lougher op het podium - drie coureurs die in debuut op de Mountain Course in de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw hadden gemaakt. 

Lougher was op de Laylaw Racing Yamaha als eerste van start gegaan en kwam ook bij het eerste meetpunt Glen Helen als eerste door, maar had al wel negen seconden toegeven op snelste man Anstey, die op dat moment al een voorsprong van vier seconden op tweede man Dan Sayle op de Steelcote Solutions Yamaha had opgebouwd.

Bij Ballaugh was Anstey Ian Lougher op de baan al voorbij gegaan, bouwde daarna gestaag zijn voorsprong uit en sloot de eerste ronde af met een gemiddelde snelheid van 119.888 mijl per uur, ofwel een tijd van 18’52.960 - de snelste ronde ooit op een 250cc en de eerste ronde onder de 19 minuten. Wat nog eens extra opmerkelijk was omdat hij het vanaf een staande start had gedaan.

Achter de Kiwi hield Dan Sayle de tweede plek in de race, maar keek aan het eind van de eerste ronde al wel tegen een achterstand van 25 seconden aan, gevolgd door Michael Rutter op de Red Fox Grinta Racing Ducati - een eerbetoon aan zijn vader Tony. Ian Lougher lag op dat moment op de vierde plaats, voor Ivan Lintin.

De volgorde bleef hetzelfde in de tweede ronde van de race, met dien verstande dat door Anstey opnieuw een nieuw ronderecord werd gezet met een gemiddelde snelheid van nu 120.475 mijl per uur (18’47.438), de allereerste 120’er met een 250cc op het historische circuit. En dat terwijl de Nieuw-Zeelander nog snelheid moest minderen voor zijn pitstop.

Dankzij zijn twee supersnelle rondetijden had Anstey een voorsprong van meer dan 50 seconden op Manxman Dan Sayle opgebouwd, met Michael Rutter daar slechts vijf seconden achter en Lougher en Lintin nog steeds op de vierde en vijfde plaats.

Voor Dan Sayle kwam de race echter in de derde ronde bij Garey Ford nabij Kerrowmoar ten eind, waar hij moest opgeven, waardoor de tweede plaats nu in handen van Michael Rutter kwam, met Lougher nu op de derde plek. 

Met nog een ronde te gaan had Anstey met een gemiddelde snelheid van 113.233 mph zijn voorsprong op Rutter naar zeventig seconden vergroot, die op zijn beurt dertien seconden voor op Lougher lag. In de laatste ronde veranderde dat beeld niet. In een nieuw racerecord van 117.853 mph (1 uur, 16 minuten en 50.072 seconden) werd Anstey als winnaar afgevlagd. 

Op bijna anderhalve minuut achterstand werd Michael Rutter als runner-up afgevlagd, zijn voorsprong bedroeg op de streep minder dan tweeënhalve seconde op Ian Lougher. Ivan Lintin en Phil Harvey maakten de top vijf compleet.