Reportage: DCT, Ja of Nee?

Stel dat wij niks gezegd hadden, had jij het dan gezien?

Om ons volledig te kunnen richten op de voors en tegens van DCT gaan we er even op uit met twee identieke motoren. Geen karakterverschil, geen (oke, minimaal) gewichtsverschil, geen andere stuureigenschappen, niks. Zelfs de Akrapovic accessoire is op beide machines terug te vinden. Het enige verschil zit in de aandrijving en dat blijkt toch het nodige effect te hebben. Natuurlijk is het makkelijk je geen zorgen meer te hoeven maken over de juiste versnelling of het juiste schakelmoment, maar je dóet het toch.  Juist dat blijkt nog het grootste probleem; hoewel de bediening intuitief is houdt het je in je achterhoofd bezig. Daarbij is het lastig met eenzelfde vastberadenheid een snelle bochtencombinatie door te rijden dan ‘die ander op zijn ouderwetse motor’ en zit je soms nog flink te bedenken wat je wilt, moet en hóe. Even snel een Duits bos/heuvelweggetje afblaffen gaat mét DCT logischerwijs in exact hetzelfde tempo als zónder. Toch is het soms wat eng om ‘freewheelend’ omlaag  te rijden of een serie blinde bochten te doorkruisen. Het gaat prima, daar niet van. Ook het ‘tikkie terug’ op momenten dat je dat graag zou willen is met een druk (of twee) van de linkerduim geregeld. Het ontzorgende idee zit er dus wel in en, zo weten we uit eerdere ervaring, ook het gemis van een koppelingshendel went. Slechts af en toe steekt dit opnieuw de kop op, meestal na een stop. Starten kan niet meer met de standaard ingeknepen koppeling, maar moet gewoon zonder nadenken met een druk op de knop. Daar heeft Honda dan ook een veiligheidje voor ingebouwd; kom je tot stilstand met draaiende motor, dan pakt de automaat de koppeling erbij. Zet je bovendien de motor ook nog eens uit, dan schakelt de motor automatisch in vrijstand. Daarna weer wegrijden kan je voor een verrassing komen te staan, omdat je dan weer wel geacht wordt de bak in te schakelen, anders gebeurt er bar weinig. Wegrijden op gevoel vergt eveneens wat oefening, maar is ook niet onoverkomelijk. Het wordt pas echt anders als je, zoals wij, een aantal keer omdraait voor een fotomomentje. Vergelijk het met manoeuvreren in je tuin, op de camping (in de hoop dat er nog wel eens vakantie gevierd wordt met de motor), file, stadsverkeer, verkeerd rijden, noem maar op. Plots wordt het een stuk lastiger met eenzelfde zelfverzekerdheid de motor om te draaien, aangezien het ingebakken doseren met gas en koppeling er niet meer inzit. Een klein beetje gas erop houden en de motor laten trekken is een idee, maar niet altijd mogelijk en het vergt een nieuwe vorm van aanvoelen. “Dan geef je toch wat meer gas en doseer je met de achterrem?” Zou kunnen, maar niet iedereen kan altijd en overal met één voet aan de grond af. We hebben het over manoeuvreren, dat gebeurt meestal stapvoets en onder uiteenlopende omstandigheden. In die gevallen verplicht de rechtervoet op de rem kunnen houden is niet honderd procent gegarandeerd.

Nou is het op zich al moeilijk zat om motorrijden in deze omgeving slecht te vinden... ongeacht waar je mee rijdt. Dus er is zeker wel iets voor te zeggen

Over het schakelen zelf: inderdaad zijn de schakelmomenten bijzonder glad en is het best knap met zes echte versnellingen een haast traploze acceleratie teweeg te brengen. Of je nou veel haast hebt of weinig, de bak schakelt bijzonder netjes over. Vergelijk het niet met een quickshifter, de boost die je krijgt bij elke vorlgende versnelling blijft met DCT volledig uit. Bovendien lijkt het, in het heetst van de strijd, dat de overgang tussen twee versnellingen best lang duurt, alsof de twee koppelingen er nog best lang over doen. Maar goed, het is dan ook geen racemotor, ook ABS werkt anders in circuitsetting vergeleken met dagelijkse omstandigheden. Inmiddels is ook dat ingebakken. En Honda heeft nog het seamless shift systeem achter de hand voor de racers...

Is het dan wel eenvoudiger, zoals beweerd wordt? Nou.. in plaats van een hendel voor de linkerhand en een pook voor de linkervoet zitten nu twee knoppen op de rechter stuurhelft (selectie neutraal/D/S modus en overschakelen naar Manueel) en twee op de linker (plus en min) plus de extra parkeerrem, dus echt eenvoudiger is lastig te zeggen... je hóeft het allemaal niet te gebruiken, maar de praktijk, zeker als je besluit wat actiever te rijden, leert dat je toch teruggrijpt naar een enigzins zelf geregisseerd schakelgedrag. Met name één of twee versnellingen terugschakelen in situaties waar dat gewenst is (in een regio als deze met grote regelmaat) wordt al snel eerder regel dan uitzondering. Toegegeven, netto behelst dat één knop, de rest kan nog automatisch.

Maar... links in de kuip van de Crosstourer zit nog een schakelaar die je in staat stelt de Tractiecontrole uit te zetten. Allereerst een verademing dat er tractiecontrole aanwezig is, dat was de eerste ronde eveneens een gemis – juist vanwege de automaat. Bijzonder handig voor het geval je besluit toch eens je geluk naast te weg te beproeven, maar dan verplaats je je in een sistuatie waar je écht de regie in eigen handen wilt houden .Waarom anders zijn vangnetten als ABS en TC uit te schakelen? Precies in die situaties is een eenvoudige, transparante en directe bediening te prefereren en of je dan nog steeds zo blij bent met je plus- en minknopjes is dus nog meer de vraag.

Maar uiteindelijk zijn wij toch hopeloos ouderwets