Interview grondleggers WK Superbike - deel 3: Paolo Flammini

“Ik weet echt niet wat precies is gebeurd wat Dorna betreft. Wat is gebeurd is het resultaat van een Bridgepoint strategie. Ze hebben Dorna, organisator van de MotoGP, en daarna ons (Infront – organisator van het WK Superbike) ingelijfd. Ik was niet op de hoogte van de acquisitie tot eind september/oktober 2012, het kwam voor mij als een grote verrassing. Zodra Bridgepoint betrokken raakte, wist ik dat zaken zouden veranderen.”

“Infront was opgericht in 2002, door Robert Dreyfuss – een Franse ondernemer. Hij was een bokser die zich voor de Olympische Spelen had gekwalificeerd, maar zijn vader zei hem dat hij geen bokser kon zijn en dus verliet hij het familiebedrijf en begon voor zichzelf. Hij kocht Adidas en liet het merk groeien van klein bedrijf tot wat het nu is. Hij kocht ook de rechten op het WK voetbal en organiseerde dat in 2002 en 2006 – dat was de start van Infront. In 2007 FG en InFront vormden samen een team en Robert was er bij betrokken tot zijn dood in 2010. Zijn familie wilde het niet voortzetten en dus moesten we de markt op gaan, en Bridgepoint deed ons een goed voorstel. Het is niet wat Robert zou hebben gewild – hij wilde altijd dat InFront in privéhanden zou blijven. We hadden gedurende enkele jaren erg goede gesprekken met Carmelo Ezpeleta en ik had persoonlijk een goede relatie met hem.”

“Ik was niet blij het WK Superbike te moeten verlaten.” Ik had mijn leven aan het kampioenschap gewijd en het deed pijn afscheid te nemen. Eenmaal InFront buiten spel wist ik dat ik me moest voorbereiden op een overname of verandering. Toen de verandering plaatsvond wist ik dat ik niet kon aanblijven in het WK Superbike, omdat ik het gevoel had dat ik niet in staat was de ontwikkeling van het project op mijn manier voort te zetten, dus ben ik gegaan.”

“Sinds ik ben vertrokken volg ik het WK Superbike niet meer, noch de F1, noch de MotoGP. Ik kijk het graag, maar volg niet meer wat zich allemaal achter de schermen afspeelt. Als je het mij vraagt denk ik dat het geen goede beslissing is om een race op zaterdag te rijden. Voordat ik het kampioenschap verliet, waren we verschillende opties aan het overwegen. Een daarvan was om het evenement naar 2 dagen terug te brengen. We deden veel onderzoek rond het weekend format en kregen veel goede feedback. Het dubbelrace format op zondag werd door de fans, rijders en organisatoren gewaardeerd, maar het kost geld om op vrijdag al op een circuit te zijn. Ik begrijp dat twee races op zondag een probleem kan zijn voor wat betreft zendschema’s op tv.”

“In mijn laatste twee jaar in het kampioenschap was zendtijd altijd een probleem, dus begonnen we na te denken. Een van die gedachten was om een van de twee races langer te maken, met een verplichte pitstop met bandenwissel en bijtanken.”

“De kosten van de motoren was een probleem. De CBR1000 is een goede motor en is niet zo duur, maar de Ducati is veel duurder omdat hij betere materialen heeft (bijvoorbeeld de voorvork). Dus hoe kun je deze motoren samen op een circuit laten rijden en vervolgens verwachten dat de Honda wint. De Kawasaki is ontwikkeld om het WK Superbike te winnen, er is veel geld en energie in dat project gaan zitten en dat is de reden waarom ze zo succesvol zijn. Maar als je racen met productiemotoren restricties oplegt, dan loop je de kans te eindigen met een merkencup, dus moet je ze wat vrijheid geven.”

Toen we het kampioenschap organiseerden probeerden we dingen zo eerlijk mogelijk te houden, dus we stelden Steve Whitelock aan als technisch inspecteur. Hij was een verstandige man die het reglement begreep, van alle ‘valsspelen’ op de hoogte was en probeerde te bewerkstellen dat geen enkele fabrikant een groot voordeel had. Wat hij en wij realiseerden was dat de ‘show’ het belangrijkste was.”

“Ik haat het idee van de omgekeerde startvolgorde, of hoe ze het ook noemen. Het WK Superbike is professioneel racen, geen roulette!”

“De beslissing in 2003 om voor de een-mark bandenstrategie te gaan werd genomen als gevolg van de problemen die waren ontstaan door Michelin – die ‘speciale’ banden aan slechts enkele rijders beschikbaar stelde. Maurizio en ik besloten dat dit een groot probleem was en zo ontstond het idee om voor een enkele bandenfabrikant te aan. Ik deed een aanbesteding en die werd door Pirelli gewonnen. Toen er voor de tweede keer op kon worden ingeschreven reageerde buiten Pirelli niemand.”

“Het zijn moeilijke tijden voor Motorsport in het algemeen en misschien komt er een eind aan een tijdperk. Momenteel denk ik dat ik een kleine terugval zie. Om je een voorbeeld te geven, ik heb twee dochters en zij en hun (mannelijke) vrienden hoor ik nooit over motorsport praten. Als ik president van de FIM was, dan zou ik daar over nadenken en hard werken om onze sport uit te breiden en jonge mensen te enthousiasmeren  - per slot van rekening zijn zij onze toekomst.”