Verslag KTM European Adventure Rally

De tweede dag is volgens KTM minder extreem, wat afstand en moeilijkheidsgraad betreft, waardoor er zelfs wat later kan worden gestart. Na de eerste avond een prototype van de 790 Adventure R te hebben gepresenteerd rijdt KTM-ambassadeur Chris Birch vandaag met ons mee, wat de meer ervaren rijders in onze groep de mogelijkheid geeft om samen met Chris enkele van de Pro-secties te doen, terwijl Joachim met de rest de normale route doet. Ik start de dag weer op de 1290 Super Adventure – de eerste dag ging het immers steeds beter – maar amper 50 meter in de trial merk ik dat dat iets té overmoedig is geweest. Zo super als ik me voelde op de 1090 R, zo zwaar en log voelt de 1290 nu aan en alsof dat nog niet erg genoeg is slaat de Offroad rijden marketinggeleuter bij een dikke Adventure? Echt niet...motor de eerste krappe haarspeldbocht op rotsachtige ondergrond ook nog eens af. Een ijdele poging 240 kilo rijklaar met mijn te korte benen overeind te houden mislukt faliekant, waardoor ik voor de derde keer ‘mijn’ 1290 op z’n zijkant leg. Wisselen met de 1090 van mijn Duitse collega dan maar weer, waarna ik meteen weer m’n zelfvertrouwen terug heb. Onvoorstelbaar, hoeveel gemakkelijker me alles met de 1090 Adventure R afgaat.  

Bijkomend voordeel van het splitsen van onze groep is dat ik me nu direct achter voorrijder Joachim bevind, die daardoor de kans krijgt me te observeren en me al rijdend van de nodige tips voorziet. “In de bocht meer de motor onder je wegdrukken, met je dijen naast het zadel,” geeft Joachim aan en doet het tegelijkertijd voor. “En meer door de bocht kijken, je bent nog te veel de ondergrond aan het scannen.” Ik weet, waar je naartoe kijkt rijd je naar toe. Ik geef mijn (te) korte benen de schuld van mijn onzekerheid, zeker als het op stoppen en keren aankomt, maar Chris Birch heeft daar wel een antwoord op.
We snappen het nog niet helemaal Chris, leg nog een keer uit?

Soms heb je geluk wat spijkers betreft

Hard Enduro rijden is niet het enige waar Joachim erg goed in is

In de tussentijd probeert uw redacteur op adem te komen “Als de ondergrond naar de verkeerde kant schuin afloopt, klap dan eerst je zijstandaard in, loop om de motor en stap vanaf de andere – hoge – kant op. Dan hoef je niet te balanceren om én eerst je motor overeind te zetten én daarna ook nog eens je zijstandaard in te klappen. En voordat je dat doet, check altijd of ‘ie in z’n versnelling staat.” 

Het manoeuvreren met de 1090 Adventure R (“Ik heb ‘m thuis in Nieuw-Zeeland ook, het is echt mijn favoriete KTM Adventure,” aldus Chris) gaat me steeds beter af, mijn tempo gaat met sprongen vooruit en op bepaalde secties geef ik niets meer op de anderen toe. Het terrein wordt voor m’n gevoel ook steeds gemakkelijker, maar dat kan natuurlijk ook komen doordat elke meter mijn ervaring groeit en als kers op de taart rijden we deels over een traject dat twee weken eerder nog in de WRC Rally van Sardinië was opgenomen, waardoor het gas lekker kan worden opengeschroefd. Het eerste deel in de bossen biedt de ondergrond veel grip, maar daarbuiten is het heel andere koek en als voor de vijfde of zesde keer mijn voorwiel onverwacht een flinke stap opzijzet vind ik het wel mooi geweest en besluit het een tikkie langzamer aan te doen. 

Vanwege de extreme hitte is het deel na de lunch niet minder zwaar (en stoffig) en als dat niet erg genoeg is heeft de Italiaanse collega Francesco lek gereden in een van de Pro secties die hij samen met de Duitser die met mij heeft geruild en Chris Birch heeft gedaan, maar heeft voor de noodreparatie wel een plek in de schaduw opgezocht. Niet veel later prijkt ook bij mij voor de tweede keer een mooie spijker in m’n achterband, maar opnieuw in een nop waardoor ik verschoond blijf van een lekke achterband. En dat is maar goed, de 1290 Super Adventure van Francesco had ten minste nog een middenbok wat repareren een stuk eenvoudiger maakt. De reparatie heeft ons echter veel tijd gekost en met best veel verkeer op de route langs de kust besluiten we de laatste kilometers niet meer offroad te gaan, maar direct door te rijden tot de strandtent, het officiële eindpunt van de tweede dag.