Verslag Honda Custom Cub cultuur

Naast ’s werelds meest geproduceerde motorfiets ooit te zijn, is de Super Cub nu echter ook de basis geworden voor iets dat minder voor de hand ligt – maar gezien de onvoorstelbare aantallen waarin geproduceerd waarschijnlijk onvermijdelijk – de Custom rage die wereldwijd op zich heen aan het grijpen is. De cult voor Custom Cubs begon in Japan zo rond het millennium, maar het begon pas hard te lopen Overdag testen Lee en Hayley Vigor nieuwe Triumph motoren, maar in het weekend...zo’n tien jaar geleden en verspreidde zich daarna als een lopend vuur door het land. Het tiener droommotor magazine Moto Champ publiceerde een artikel over de Custom Cub cultuur in 2010, wat leidde tot de creatie van een compleet nieuwe industrie en de ontwikkeling van ontelbare Custom onderdelen die via het web werden verkocht. Meer dan 200 verschillende magazines hebben er sindsdien over gepubliceerd, het totaalaantal volgers is met rasse schreden veel groter dan die van conventionele motorfietsen aan het worden. De Custom Cub werd in Japan een grote industrie, waarna andere Aziatische landen volgden: Maleisië, Thailand, Vietnam en Indonesië, ’s werelds derde motormarkt. Dat de Custom Cub manie inmiddels ook naar Europa is overgewaaid ontdekte ik bij toeval tijdens een gesprek op een Triumph persintroductie met een van hun testrijders. 

Nee, John Bloor is niet begonnen met de productie van een Triumph scooter – hoewel de plannen voor een eencilinder model dat voor Triumph in India door Bajaj zal worden ontwikkeld en geproduceerd zou best wel eens in iets soortgelijks kunnen resulteren. Het bleek dat twee van Triumphs testrijders een geheime passie voor Custom Cubs bleken te hebben en het feit dat ze met elkaar zijn getrouwd betekent dat Lee en Hayley Vigor Zijn en Haar modellen in de familiegarage hebben staan, waardoor ze beiden op iets totaal verschillend kunnen chillen na een dag honderden kilometers op een Triumph prototype te hebben gezet. 

“Ik rijd ongeveer 100.000 mijl (160.000 km) per jaar, voor Hayley zullen dat waarschijnlijk zo’n 80.000 mijl zijn omdat ondanks dat onze zoon bijna volwassen is er thuis nog steeds familiezaken zijn die zij moet doen,” zegt de 47-jarige Lee. “Maar we doen beide ten minste 350 mijl per dag Waarom oranje? Hey, wij Britten houden van de monarchie en de Maxima van jullie, nou... wanneer we op pad zijn en we rijden zoveel mogelijk samen. Als we dan thuis komen gaan we weer samen op pad, maar ditmaal met onze Custom Cubs!”

Hoe deze rare hobby begon? “Het begon allemaal toen ik op Facebook zat en een lokale gast genaamd James Gibson voorbijkwam, die door iedereen Gibbo wordt genoemd,” zegt Lee. “Hij is de VK-goeroe voor Custom Cubs, de man die de scene begon in het Verenigd Koninkrijk, en hij woont bij ons in Nuneaton om de hoek. Ik ging daar dus eens een kijkje nemen en was meteen verslaafd. Net als veel anderen heb ik in mijn leven een paar Cubs versleten – eentje waarop ik als klein kind leerde rijden door in een wei rondjes te rijden en daarna een andere waarin ik in mijn 20’er jaren mee naar het werk ben gegaan. Het was een met de hand geverfde C90, waarvoor ik £50 voor heb betaald. Het was gewoon goedkoop transport en onverwoestbaar. Daarna begon ik echter voor Triumph te werken en vergat de Super Cubs, tot ik 20 jaar later weer verliefd werd. Nu hebben Gibbo en andere gelijkgestemden de Cubs naar een totaal ander niveau gebracht – puur fun. Fun om te dromen ze te personaliseren, Roze, voor haar. Uiteraardfun om al het werk met wat simpel gereedschap zelf te doen, en fun om met het eindresultaat naar de kroeg te rijden, waar mensen je aanstaren met een grijns op hun gezicht. Elke keer wanneer je met twee wielen en een motorblok onderweg bent en oude vrouwen op je afstappen en erover vragen, weet je dat je de aardigste mensen op een Honda ontmoet!”

De Custom Cub voor Hem en Haar heeft Lee allebei zelf gemaakt over een periode van 8 weken na werktijd en in het weekend, waarbij twee standaard C90 Super Cubs zijn gebruikt die samen de twee gebruikelijkste manier vertegenwoordigen om een donorfiets te bemachtigen. Hayley’s roze Cub was niet meer dan een stalen frame met bijbehorende registratiepapieren, gekocht voor £200, terwijl Lee’s eigen oranje fiets compleet en lopend via eBay is gekocht voor £450. Je zou het niet zeggen, maar dat is een koopje gezien prijzen de pan uit aan het rijzen zijn en je
Men neme een C90, een lasapparaat, een schuurmachine en een kratje Guinness

en acht weken later is dit het resultaat. De franjes waren Hayley's idee

Moet je voor de grap eens naar Maleisië gaan, je weet niet wat je dáár ziet vandaag de dag al snel meer dan £1000 kwijt bent - voor een 25-jaar oude 90cc. Beide Vigor creaties hebben in de huidige markt een waarde van meer dan £2000. Het zijn Customs voor aardige mensen.

Terug naar de bouw. “Hoe dan ook, na de aankoop via eBay te hebben afgerond had ik het geweldige idee om met de C90 naar huis te rijden, wat 163 mijl (260 km) was,” zegt Lee. “Ik legde er 23 af voordat de achterband plofte en ik de rest van de dag spendeerde om door de wegenwacht naar huis te worden gebracht – maar die 23 mijlen waren de beste die ik in jaren had gereden. De nostalgie had me aan het huilen gebracht – het was superfun om na 20 jaar weer een Super Cub te rijden. Je hebt de hele dag een grijns op je gezicht. Tijdens mijn werk zit het tempo er altijd goed in, maar met dit stel gaat het om rondtuffen met de wind in je gezicht bij 50 kilometer per uur. Je voelt je zo cool en relaxt, zelfs nu onze twee motoren van een grotere motor zijn voorzien die ongeveer 70 mijl per uur (105 km/u) topsnelheid haalt. Met drumremmen en smalle bandjes. Voorzichtig.”

Na de Cub thuis te hebben gebracht, was het tijd om te beginnen. “Ik besloot om twee Cubs tegelijkertijd te bouwen, omdat Hayley zoiets had van - als jij er een hebt, dan wil ik er absoluut ook een hebben,” zegt Lee. “Dus dacht ik dat ik er maar beter meteen twee kon bouwen – het voordeel was dat ik bij de tweede van mijn vrouw leerde van de fouten die ik met de eerste had gemaakt. Ik begon met die van mij omdat dit de complete nog lopende was. Ik haalde ‘m uit elkaar, waarna het frame is gezandstraald en ik besloot wat ik wilde aanpassen. Wat, ironisch genoeg gezien het feit dat ‘ie nog liep, uiteindelijk alles was, van wielen tot kabels tot
De mannelijke versie, dus duidelijk stoerder

Build, not Bought slaat de spijker op z'n kop. Of 'ie een dik geluid maakt? Wat denk je zelf

Benieuwd wat z'n baas bij Triumph er van vindt. Leuk, maar de volgende in Racing Green? het motorblok en zelfs de bouten en moeren. Je begint en denkt ‘ik doe alleen dit’, maar daarna wordt het al snel een verslaving en voordat je het weet heb je alles vervangen.

Beide Vigor Cubs hebben een donorhart gekregen, als in een zogenaamde 150cc Motosyko racemotor die door Zong Ho in China is geproduceerd, maar op het eiland Man in de Cub is gemonteerd bij de Manx Super Cub specialist Motosyko. Hun YX 150 motorblok heeft een cilinderinhoud van 148cc, verkregen uit een boring x slag van 56 x 60mm uit een aluminium cilinder, goed voor een topvermogen van 15 pk. Inderdaad, twee keer het oorspronkelijke vermogen van de C90, dankzij ook de geweldig klinkende raceuitlaat met interne demper. Het blok heeft een vierversnellingsbak, 26mm Molkt carburateur, een digitaal CDI, dual core foam luchtfilter, Hydro oliekoeler, Banjo bouten en moeren. Om de 17 inch Race Boy wielen uit Maleisië zijn dikke Continental KKS10 WW (White Wall) banden gemonteerd, de standaard SLS trommelremmen moeten de Cub weer tot stilstand brengen. Vanwege het extra gewicht dat hij op de schaal brengt heeft Lee bij zijn Cub de in China geproduceerde RFY shocks gemonteerd, waarvan de veervoorspanning in drie standen instelbaar is. Het eindresultaat is verder met een partij stickers en accessoires afgewerkt. Vooral de ‘Build, not Bought’ sticker op Lee’s Cub vind ik geweldig – en het resultaat is twee geweldige staaltjes van motorkunst die beide Lee en Hayley Vigor "You meet the nicest people on a Honda..."praktisch en betaalbaar zijn, net als de tienduizenden anderen wereldwijd die allemaal uniek zijn.

“Ik denk niet dat Lee in een midlife crisis zat toen hij vanuit het werk acht weken lang in de garage zat en ik hem nog amper zag,” zegt Hayley met een glimlach op haar gezicht. “Hij hield er niet van dat ik kwam checken hoe ’t met ‘m ging, met alle onderdelen her en der verspreid, en dus dacht ik dat ik ‘m kwijt was en hij een Harley aan het bouwen was, of zoiets. Maar toen – voilà, hij is alleen weggeweest om mij mijn roze Custom Cub te bouwen. Ik ben erg trots op hem en de Cub, heel erg – ik ben er dingen aan toe blijven voegen, net als de franjes aan het stuur die van een kinderfietsje afkomstig zijn dat bij Halfords stond. En natuurlijk de kralen, omdat ik van het geluid houd dat ze in de wind maken. Het geeft me dezelfde sensatie als toen ik voor het eerst op een step zat – maar deze heeft een motorblok en gaat een stukje sneller. Zeg nou eerlijk, dit is een ‘hey, kijk naar mij’ fiets en mensen zien dat je er lol op hebt – we krijgen erg veel aandacht, wat ik leuk vind. Erop rijden na een hele dag op een echte motor te hebben gezeten is vreemd genoeg therapeutisch – het is echt ontspannend om gewoon voort te pruttelen, met een glimlach op je gezicht, in plaats van je druk maken over de kilometers die je het uur aflegt. Eerlijk gezegd, die quote heb ik van James Gibson gestolen!”