Zoeken

Verslag: Glemseck 101 2018

Roadtrip

11 september 2018

Dat willen we natuurlijk een keer zien. Twee milliseconden later schalt er “Roadtrip!” door de zaal en een plan is geboren. Want een beetje motorrijder gaat per motor. Tenzij je een nauwelijks straatlegaal project achterin je bus hebt staan, dat is ook een goed excuus. Maar dat hebben we niet, ik hoef slechts mijn camera en een verschoning mee te nemen en dat past prima in een roltas en tanktas.
Goed, het is meteen een van de meest extreme... maar hoe waanzinnig istie!? Naafbesturing en al

Niet dat je veel hoeft te sturen, maar een klein beetje kan je nog best helpen
Kom ik nog kort op terug. Glemseck, de naam spreekt tot de verbeelding, dus dat moet even goed aangepakt worden. We kennen allemaal wel sites als Bike exif, waar de meest wilde creaties dagelijks de revue passeren. Ook facebook en alle andere sites en heel veel toegespitste magazines leveren een continue stroom van motoren die te cool voor woorden zijn. En die motoren, precies die motoren, geven allemaal acte de présence. Daar verwacht ik veel van, als ik me de BMW Motorrad Days van een paar jaar geleden nog voor de geest haal. Daar stonden er maar een paar en dat was al meer dan indrukwekkend genoeg, dus kom maar op….

Toegevoegde waarde is dit jaar Affetto Ducati en de resultaten van vorig jaar. Eigenaar Leo Fleuren deed in 2017 mee in de Streetfighterklasse en wist ook zomaar even te winnen, waardoor hij automatisch werd verwacht om nu zijn titel te verdedigen. Nou blijken de Nederlanders toch wel steeds meer het evenement te hebben ontdekt, want behalve Leo rijden nog een motor van Nozem, een BMW van Van Harten en een Suzuki van Schepers motoren mee, om nog Nog zo'n bizarre voorkant. Eén stuk freeswerk...maar niet te beginnen over de waanzinnige H2 Revmonkee van Wrenchmonkees en Rev’It! die vorig jaar ook een flinke pot wist te breken. 

Wat mailen met de organisatie maakt iets duidelijker hoe het niet werkt: je kunt blijkbaar niet op komen dagen met willekeurig welke motor en meedoen aan de sprint, zelfs niet als journalist. Omdat voor niets de zon op gaat, worden de sprints in klassen verdeeld die elk door een sponsor ‘geadopteerd’ worden. Dus als er een R NineT klasse op het programma staat, kun je er donder op zeggen dat BMW die onder haar hoede heeft. Zo zijn er verder nog streetfighters, ‘echte’ sprinters compleet met vierkante achterbanden en badkuip stroomlijnen en wordt het programma steeds ietsje opgevoerd zodat er elk moment wel wat te zien is. Verschil met vorig jaar is dat de Unlimitedklasse is verplaatst naar de zaterdag, maar dat heeft alles te maken met de weersverwachting. Maar goed, mijn motor blijft dus langs de lijn.


Ben je lekker aan het rijden, wat staat er dan ineens langs de weg?

Ligt niet aan de motor. Een mooie Z900RS Café, veel toepasselijker kan het niet. Het verhaal is bekend, wat we er van vinden ook, nu is het tijd ‘m eens wat langer aan de tand te voelen. Krap 700 kilometer snelweg lang op de heenweg, dankzij een eerdere afspraak diezelfde morgen
Het uitzicht voor dit weekend. Tenminste, 's avonds werd het nog iets minder

Bekend blok? Technisch gezien wel, maar om te horen is het totaal anders. En dat klinkt....yum

Zelfs die standaardpijp kan makkelijk blijven zitten, helemaal prima zo
en dus een verlaat vertrek. Maar goed, niks aan de hand. Kuipje erop, dus ’t moet lekker zitten. Alleen die bagage he… Die laptop en camera gaan dus echt niet in de bagagerol omdat die met een spanband op knappen aan het subframe geknoopt worden… dat vinden ze niet leuk. Totdat me te binnen schiet dat ik ook ooit, twintig jaar geleden als het niet meer is, een heuse tanktas gekocht heb. Is me vorig jaar ook goed bevallen, dus hij mag in de herhaling. Daarvoor heeft het ding stof liggen vergaren op zolder.
Vervloekt, in een hoek gesmeten en vergeten, tot nu: de lage tank en het relatief hoge stuur van de RS maken de tanktas een ideaal middel om de waardevolle spulletjes in mee te nemen en zo zal geschieden.  Een route uitzetten zoals vorig jaar zal moeten wachten tot de terugweg. Maar ja, er is wel meer anders, deze keer. Toen kon ik nog aanhaken bij een stel vrienden van Leo. Stuk gezelliger. Het maakte de trip wel een stuk leuker, maar ook lang. Alleen ook aan kilometers, waardoor de heenreis uiteindelijk alsnog lang duurde. Gelukkig wel continu met prima weer. Dit jaar kan ik rekenen op invallende duisternis, wegwerkzaamheden en een bui. De motor laat zich van z’n beste kant zien en behalve een houten kont kom ik toch nog redelijk ongeschonden bij mijn logeeradres. Tja, dat zadel… daar is al meer over gezegd en na een aantal uur zitten, begint dat dus toch op te breken. Maar verder gaat ’t prima. Echt prima.