Rooskleurige toekomst Benelli
“Boeien,” horen we je al denken, “dat een of andere Chinese firma een aandeel heeft genomen in Mercedes-Benz.” Toegegeven, dat was ook onze eerste gedachte, tot we ons eens gingen verdiepen in de materie en tot de conclusie kwamen dat de recente move van Geely inderdaad wel eens een positief effect zou kunnen hebben op Benelli.
Even terug in de geschiedenis. Na Benelli in 2005 te hebben gekocht formuleerde Qianjiang/QJ president Lin Hua Zhong ambitieuze plannen het roemruchte Italiaanse merk een nieuw leven in te blazen door middel van een range aan nieuwe modellen die door QJ en Benelli technici zouden worden ontwikkeld. Om de productiekosten te drukken zouden de motoren vervolgens bij QJ in China worden geproduceerd, om de prijs zo scherp mogelijk te houden. Maar de plannen strandden als gevolg van de wereldwijde kredietcrisis die een rem zette op de launch van de nieuwe Benelli’s. QJ stelde zich terughoudend op qua nieuwe investeringen in het Italiaanse merk en wachtte totdat de economie weer ging aantrekken voor een nieuwe range Benelli’s zou worden geïntroduceerd.
Dat moment kwam in 2014 met het debuut van de viercilinder Benelli BN600 als eerste product van Mr. Lin’s strategie Benelli QJ (zoals het in Pesaro gevestigde bedrijf tegenwoordig officieel heet) als speler op de wereldmarkt te positioneren. Het commerciële succes van de BN600 in zowel China als daarbuiten moedigde het QJ management aan om groen licht te geven aan meerdere nieuwe modellen die in Italië zouden worden ontwikkeld, maar in China door de 14.000 man personeel van QJ zouden worden geproduceerd, die nu al naar verluid 1,2 miljoen motoren en scooters per jaar produceren.
Op twee na grootste motorfabrikant
Naar nu bekend is gemaakt heeft dit succes, dat volgens industriële bronnen van QJ China’s op twee na grootste motorfabrikant heeft gemaakt, ertoe geresulteerd dat de grote automotive privéonderneming Geely (betekent “gelukkig” in het Mandarijns) afgelopen jaar voor het bedrag van $166 miljoen 29,77% aandeel van de Qianjiang Motorcycle Company van de Chinese overheid heeft overgenomen en daarmee in een klap als grootste aandeelhouder zeggenschap heeft gekregen over het bedrijf. Geely is in eigendom van de Chinese miljardair Li Shufu, die in Hangzhou is gevestigd – 170 km van Shanghai, thuisbasis van QJ’s Chinese rivaal en KTM partner CFMoto.
Geely zette zichzelf in 2010 op de wereldkaart toen het voor het bedrag van $1,8 miljard Volvo van Ford overnam (Ford had zelf in 1999 $6,5 miljard voor Volvo betaald). Volvo verkocht 350.000 auto’s in 2009, maar onder de vlag van Geely verdrievoudigde de winst naar ¢776 miljoen en werden in 2015 niet minder dan 503.000 auto’s geproduceerd, het hoogste aantal in de 89-jarige geschiedenis van het van oorsprong Zweedse merk en de eerste keer dat er meer dan een half miljoen auto’s in één jaar waren verkocht. Om te onderstrepen dat Li Shufu een visionair is die niet bang is een gokje te wagen kondigde Volvo in juli 2017 aan dat alle nieuwe modellen vanaf 2019 volledig elektrisch of hybride zullen zijn, en daarmee het einde van de productie van verbrandingsmotoren bij Volvo aankondigde. En om er zeker van te zijn dat hij ook naar de toekomst gericht zoveel mogelijk troeven in handen heeft voor wat betreft persoonlijke mobiliteit, kocht Li in 2017 Terrafugia op, een Amerikaans bedrijf dat in 2006 is opgericht en zich bezighoudt met de ontwikkeling van vliegende auto’s.
De verkopen en winsten van Li’s Chinese bedrijven, die sinds 1998 auto’s produceren, hebben een flinke vlucht genomen. In 2016 verkocht Geely Automotive 766.000 auto’s die allemaal in China waren geproduceerd, wat een groei van 50% was ten opzichte van het jaar ervoor – de sterkste groei sinds 2008, wat resulteerde in een verdubbeling van de nettowinst tot $741 miljoen. Li besloot echter al vroeg om de winsten die in eigen land werden gemaakt te gebruiken om aan de andere kant van de oceaan bedrijven over te nemen, vaak in de niche sector. Na Volvo in 2010 kocht Geely in 2012 de Britse taxiproduct The London Taxi Company op en verkreeg het in 2017 een 51% meerderheidsaandeel in het eveneens Britse historische merk Lotus. Een maand later kocht Li 49,9% aandeel in het Maleisische Proton, wat werd gezien als een belangrijke stap binnen te dringen in de Aziatische markt. Voor Volvo had Geely in 2009 al Drivetrain Systems International in Australië gekocht.
Fortune 500
In 2012 drong Geel door tot de Fortune 500 – en nu is het dus met de aankoop van 9,7% aandeel in Daimler GS (voor het bedrag van 7,3 miljard euro) de op een na grootste aandeelhouder in de Duitse fabrikant. Geely had z’n zinnen al langer op Daimler gezet, en dan met name het autonoom rijden en elektrische voertuigen. Volgens bronnen is de belangrijkste reden voor Li echter geweest om toegang te verkrijgen tot de commerciële voertuig technologie van Daimler, inclusief de productie van Mercedes-Benz vrachtauto’s in China. Wat aantallen betreft is Daimler slechts de 13e autofabrikant, maar wel de grootste vrachtautofabrikant ter wereld.
De groei van het Geely imperium is een typisch ‘van-vodden-naar-niche’ verhaal, aangewakkerd door de ongekende Chinese economische groei. Li Shufu begon een bedrijf in koelkasten in 1984 met 2.000 Yuan geleend geld van zijn vader, voordat hij in het begin van de jaren ’90 naar motoren overstapte en in 1998 begon met de productie van auto’s. Geely heeft nu wereldwijd 60.000 man personeel, dat in totaal 12 verschillende autofabrieken, zes motorblok fabrieken en vier commerciële fabrieken werkzaam is. Het machthebbende aandeel in Qianjiang Motorcycle (en daarmee ook in QJ’s dochteronderneming Benelli), is zeker een positieve ontwikkeling voor het Italiaanse merk. Want als we één ding kunnen concluderen uit de recente move richting Daimler, dan is het dat Geely grootse plannen heeft en over meer dan genoeg liquide middelen beschikt.