Eerbetoon Rob Coleman

Door: Alan Cathcart

Rod Coleman was de zoon van 12-voudig Nieuw-Zeeland kampioen en een succesvol zakenman Percy Coleman die de eerste Kiwi was die op de beroemde Los Angeles Ascot Speedway reed, waar hij op de 6e plaats finishte op een Indian in de 1919 National 200-mijls race. Rod begon zelf met racen in 1944 op de leeftijd van 18 jaar en werd financieel gesteund door z'n vader om deel te nemen aan de 1949 Isle of Man TT. Rob Coleman: grootheid uit Nieuw-ZeelandHij crashte echter in de training en brak daarbij zijn kaak, waardoor zijn TT debuut moest worden uitgesteld tot 1951 als onderdeel van het officiële Nieuw-Zeeland team, waar hij op de 8e plaats finishte in de Junior TT op een AJX 7R. 

Dit indrukwekkende debuut leidde ertoe dat hij werd opgenomen in het AJS fabrieksteam - na een aanbod te hebben afgeslagen om teamgenoot te worden van Geoff Duke op fabriek-Nortons. In het AJS Factory Team reed Rod naast de 7R ook op de laatste E95 uitvoering van de 500cc Porcupine. Als opmerkzaam rijder nam Coleman het afmattende testwerk van alle AJS fabrieksmachines voor z'n rekening op MIRA en Silverstone. Op de 500cc Porc werd hij twee keer 4e in de Senior TT in 1952 en 1953, dat eerste jaar finishte hij het 500cc wereldkampioenschap op de vierde plaats.

In 1952 finishte Rod de Junior TT op de tweekleps 7R op de derde plaats, een jaar later had hij zelfs de leiding in de race, maar viel uit met mechanische pech. Het hoogtepunt van Rod kwam echter in 1954, toen hij als eerste Kiwi een Isle of Man TT won met een overwinning in de Junior TT op de unieke driekleps AJS 7R3A en dat jaar he 350cc kampioenschap eindigde op de derde plaats, met nog een derde plaats in Duitsland en een tweede plaats in de Dutch TT. Als enige scoorde Rod een overwinning met de E95 Porcupine tijdens de Zweedse TT in Hedemora, wat zijn laatste fabrieksoptreden voor AJS zou zijn. 

Kort nadat AJS zich terugtrok uit de wegrace Grand Prix besloot Rod Coleman hetzelfde te doen, ondanks de toen lucratieve aanbieding van Moto Guzzi om voor £5.000 de dominante 350cc eencilinder en aanstaande 500cc V8 het seizoen daarna.

Terug in Nieuw-Zeeland nam Rod samen met z'n broer Bob het in Whanganui gevestigde auto en motor familiebedrijf over en werd de Nieuw-Zeeland importeur voor Suzuki. Door een mix van slimheid, gedrevenheid en hard werken bouwden de Colemans Suzuki consistent uit tot het Dave Hiscock op de Coleman gefinancierde aluminium monocoque Suzuki in de 1982 Ulster GP.No.1 best verkopende merk in Nieuw-Zeeland over de afgelopen 40 jaar. Rod steunde zowel asfalt als MX teams om het merk te promoten. 

Veel coureurs uit Nieuw-Zeeland die het gedurende de afgelopen 5 decennia tot het mondiale niveau wisten te brengen werden door Coleman Suzuki gesponsord, inclusief drievoudig wereldkampioen Hugh Anderson, Geoff Perry, Dave en Neville Hiscock, Andrew Stroud, John Woodley, Robert Holden en Dennis Ireland, evenals niet-Kiwis als Pat Hennen en Gaston Rahier. 

Bovendien financierde de Colemans in de vroege jaren '70 de productie van een serie van 20 Suzuki TR500 replica's, gebouwd door de in Nieuw-Zeeland gevestigde engineer Steve Roberts, die uiteindelijk sneller bleken te zijn dan het origineel uit de Suzuki fabriek. De Nieuw-Zeelander Keith Turner finishte op een van die fietsen in 1971 het 500cc wereldkampioenschap op de tweede plaats achter het onverslaanbare Agostini/MV duo. Coleman Suzuki financierde ook Roberts' creatie van de GS1000 aangedreven van Monocoque frame voorziene Suzuki, waarmee Dave Hiscock 3e werd in het 1982 TT F1 wereldkampioenschap, evenals de latere 'Plastic Fantastic' kevlar composiet-frame versies. 

Tijdens de 2001 New Year Honours werd Rod Coleman benoemd tot lid van de New Zeeland Order of Merit, voor zijn diensten voor motorrijden. Het was een welverdiende erkenning van een succesvol leven dat in het teken van motorsport stond.