Zoeken

Test: Honda CB125R

Niet zomaar een motor

13 maart 2018

 

Nou ben ik gewend soms snel aan te passen op een situatie, maar dit is toch ook nieuw voor mij. Maar hé, het is wel de CB125R en niet zomaar een motor. Dus met een telefoontje of twee en een snelle graai heb ik m’n koffer gereed (de helft van de inhoud zit er standaard in, Mogen ze vaker doen, vragen of ik even naar Lissabon wil komendat scheelt tijd) en ben ik op weg naar het vliegveld. Ik zou restjes eten, maar dat stellen we dan maar even uit.

De CB 125R dus. Wat kun je daar nou nog over zeggen? Nou, wat als een spreekwoordelijke paal boven water staat: vanaf nu hoeft niemand het nog te wagen er kleinerend over te spreken. Natuurlijk, het is “maar” een 125, maar als Honda het zo serieus neemt als ze doen, dan doen wij dat ook. En ze hebben een punt.

De laatste 125 waar ik mijn toen plots enorm lange been overheen heb geslingerd, is de MSX van hetzelfde merk. Daarvoor waren het KTM en CBR, opnieuw Honda. En hoewel de KTM nog het meest potige van het stel was, het blijft toch een motortje waar je je voor moet aanpassen. De CBR, hoe Japans en kwalitatief in orde ook, was eveneens zoiets; leuk om te zien, maar niks wat we gewend zijn. Eenvoud troef, om overal maar niet te duur te worden. Anders gezegd, een beetje de kantjes ervan af lopen. Leuk, zo’n Repsol kuipje, maar als het tellertje enkel een driecijferig LCD voor de snelheid en een stuiterende toerenteller heeft, ben je snel klaar. Dunne vorkpootjes, dunne bandjes, noem maar op, het was allemaal waar. Niet echt wat je zegt… ‘mannelijk’. Of oké, volwassen.  Nee, dan dit. Direct als je ‘m ziet, is duidelijk dat er meer aan de hand is. Dat wordt meteen olijk toegelicht met een stap terug in de tijd en een verklaring waar de letters CB nou eigenlijk echt voor staan. Het echte antwoord is echter verre van spannend, CB is gewoon de sportievere ‘B’ uitvoering van de in die tijd al langer lopende C modellen. De eerste CB was de Benly CB92 Super Sport.


Vliegtuig uit, helm op. Dat is nog eens strak plannen

In de loop van de tijd is het sportieve gedeelte meermalen anders geïnterpreteerd en kijken we er anno 2018 heel anders tegenaan, maar we zien de CB serie ook in een iets ander daglicht. Vandaar de intrede van de R, dit keer ná het cijfer. En dus zijn de sportieve nakeds CB … R. van 125 tot 1000, het verschil tussen de klassieker en de sportieve is de letter aan het eind.
Van welke kant je 'm ook bekijkt

Honda heeft de CB125R een flink stuk volwassen gemaakt

Geen 'El-Cheapo' vering, maar wat wil je met RC213V-San als engineer

Het blijft natuurlijk wel een 125cc, dus verwacht geen porno geluid. Luchtinlaat is over nagedacht
Dus nu is het wel duidelijk, ze menen het. Combineer dat met een compleet nieuwe lijn voor 2018, waarin de overeenkomst tussen 125, 300 en 1000 er metersdik bovenop ligt, en je hebt het niet meer over een motor’tje’.

Sowieso niet, als je even snel kijkt zie je al de scherpe lijn, Ledverlichting rondom, upside down voorvork en 150mm brede achterband. Da’s best een dikke slof, voor een 125’je. Dat doet Honda dan ook niet zomaar. Nou ja, de kreet ‘uiterlijk’ is natuurlijk wel gevallen, maar de bandenmaat draagt ook bij aan het rijgevoel en als je beperkt bent op je vermogen kijk je wel link uit naar iets wat ‘m nog minder flitsend zou maken. Dus daar is ook over nagedacht. Maar wat wil je ook, als je ziet wie eraan heeft gewerkt. Nou is het normaal niet echt altijd zo interessant om kennis te maken met de engineers en project leaders achter een motor, maar in dit geval maken we even een uitzondering en niet zonder reden. De Test Engineer, zoals dat heet, is nog maar 27 jaar oud maar heeft in zijn portefeuille onder andere de CRF motocrossmotoren van twee jaar geleden. Dan is er de rechterhand van de projectleider die vooral is gespecialiseerd in kleine motoren, alles tussen 125 en 300 cc komt uit zijn map. Leuk weetje is dat hij ook verantwoordelijk is geweest voor de NSR250R, lang geleden in ’96. Maar… kijken we naar de echte capo di tutti capi, de Large Project Leader, dan heeft die niet minder onder z’n hoede gehad dan een hele reeks aan Fireblades vanaf 2008, de CBR1100XX Blackbird, maar terloops ook even de 2002 RC211V MotoGP racer en de 2016 RC213V-S ‘MotoGP met kenteken’. En deze man is onder meer eindverantwoordelijk geweest voor het frame. Hebben we jullie aandacht?