Test: Honda Rebel 500

Natuurlijk is het wel een beetje een goed gematchte combi. Natuurlijk is dat hét CB500 blok, in een ander frame. Maar is dat erg? Honda heeft zelf al een aantal keer bewezen dat modulair bouwen werkt en de kosten laag houdt: de 500 serie, de NC serie, Crossrunner, Crosstourer, de 1800cc boxer is al in meerdere vormen op de markt gezet, het blok van de Pan European eveneens. En ook anderen hebben het gretig overgenomen: Neem de MT07, XSR700 en Tracer700 bijvoorbeeld. Of hetzelfde in 900cc uitvoering. Kawasaki doet het ook met Z650, Ninja650 en Vulcan S. Die laatste zal waarschijnlijk nog het dichtst bij de Rebel staan, want qua segment is het wel een aparte vogel. Qua Cruisers/Customs is het de laatste tijd knap stil geworden, met name vanuit Japan. Een ander voordeel is dat het voor Honda dus ook niet de wereld hoeft te kosten,
Een perfecte mix van klassiek en modern, koplamp versus display

Geen poespas aan het stuur

Bij een echte cruiser hoort het contactslot aan de zijkant. Het duozadel kan worden gedemonteerd

Alsof ze het 40 jaar in een magazijn hadden bewaard,  het achterlicht. De knippers daarentegen ogen nog best wel vlot wat de drempel om ‘m op de markt te zetten ook lager heeft gemaakt. Vinden we allemaal prima. Wat de praktijk betreft is het blokje overigens niet honderd procent direct overgenomen: met een ander nokkenasprofiel en een nieuwe mapping (euro4 he..) levert het blokje wel nog steeds dezelfde 47 pk, maar doet dat nu 1000 toeren láger. Niet dat dat echt erg is, het blokje maakt nog steeds toeren zat en je zou als je ‘m volgens de regels gebruikt toch graag iets minder toeren willen maken, om tenminste een beetje tot rust te komen zoals het hoort. Honda zegt ‘fun to ride slow’,  dan moet je je niet opgenaaid gaan voelen als je het ook daadwerkelijk probeert.

Dat lukt ook aardig als we het avondverkeer van Barcelona in duiken. Een ritje dwars door de stad, hoe verzin je het. Maar toch, het is best aangenaam en altijd beter dan binnen blijven. De Rebel laat zich dan ook van z’n braafste kant zien…. Als wij dat dan ook maar hadden gedaan. Maar ja, een stel journalisten die zich regelmatig met dik 200 pk voortbeweegt loslaten op een lichte machine met net geen vijftig, dat is vragen om pro- eh, moei- eeh, speelgedrag. Daarbij komen we er al snel achter dat de Rebel eigenlijk best oké zit, weinig weegt (190 kilo), ook bij deze snelheden ondanks de dikke voorband nog helemaal niet gek stuurt en er nog best mee te klieren valt ook. Zelfs een kleine wheelie bij groen licht zit in de mogelijkheden, iets dat de Vulcan S ondanks z’n hogere vermogen lang niet zo makkelijk lukt. Triviaal? Misschien, maar het zegt wel al iets over de vermogen/gewichtsverhouding. Niet alleen dat, maar het geeft ook goede hoop voor Wat is Barcelona toch een gave stadeen vergelijking als we daar aan toe komen in de nabije toekomst, dat maakt de Honda dus niet bij voorbaat al kansloos. En het belooft wat. De rit eindigt bij het nog niet eens geopende Ace Café Barcelona, van waar we per bus netjes terug worden gebracht naar het hotel. Biertje?

Dit alles is nog maar een voorproefje van wat ons de dag erop voorgeschoteld wordt. Na een kalme nacht is het opnieuw even wennen aan het voorkomen van de Rebel, zo lief en klein als deze oogt. Maar als we gaan rijden, went het snel. Typisch Honda snel, zou je bijna zeggen. En als we eenmaal het stadsverkeer en de noodzakelijke snelwegkilometers gehad hebben, kunnen we er eens goed voor gaan zitten. Nog redelijk rustig geeft de voorrijder wat gas bij, ons alvast een voorproefje gevend en wat tijd om aan het motortje te wennen en de banden op temperatuur te krijgen. Want wat hij vervolgens van plan is, tart zelfs de wildste fantasie. Gewapend met een Africa Twin heeft meneer toch makkelijk dubbel zoveel vermogen als wij. Geen ramp om hier de hele dag te moeten tuffen, vermaak me primaDat hoeft niet uit te maken, als je je maar aanpast aan het potentieel van de motor waar het om draait, in dit geval de Rebel 500.

Het tempo waarmee meneer bij het volgende stuk ‘toeristisch verantwoord’ aanvalt zegt echter geheel iets anders. Totdat wij ons niet laten kennen en de kraan vol open gaat. En blijkt dat onder het zo lieflijke uiterlijk alsnog een wilde horzel schuilgaat. Natuurlijk wisten we nog wel dat de Rebel het motorblok deelt met de CB500 en we daar herhaaldelijk van gezegd hebben ‘meer heb je echt niet nodig’, dat blijkt opnieuw als we de Rebel de sporen geven en we onze voorrijder weer in het vizier krijgen. Meneer had de instructies wel begrepen en is inderdaad niet harder gaan rijden dan de motor aankan… maar dat de motor er zowat supersporttempo uit weet te persen hadden we eventjes niet verwacht. Dus dáarom rij je eerst je banden warm. Aan grip nog geen gebrek, opvallend genoeg. Kennelijk is die lap rubber om de voorkant afdoende om de Rebel op koers te houden en valt het verder qua geometrie ook helemaal niet tegen.
Cruiser, dus stuurslot bij het balhoofd. De radiator is niet te fors

Vermogen genoeg om veel lol mee te hebben

Dat ene schijfje is al meer dan genoeg. De achtershocks zijn in veervoorspanning instelbaar
Vond in de stad nog iemand dat het met het wringen rond het voorwiel ‘wel meeviel’, eenmaal op snelheid merk je er al helemaal niets meer van. Hetzelfde geldt aan de achterkant, die gewoon netjes in het spoor volgt. Zelfs de grondspeling staat op een modern, sportief niveau. Hadden we nog geen week eerder de grootste moeite om de Yamaha CR950 nog een beetje toonbaar terug te brengen (in plaats van een smeulend hoopje staal waar ooit de voetsteunen zaten), nu is een voetsteuntje aan het asfalt wel goed mogelijk, maar hou je die al net zo eenvoudig helemaal van de grond. Met wat spelen met de juiste lichaamshouding wordt het al helemaal feest. Kanonne wat kan dit ding nog hard! Fun to ride fast noemen ze dat… understatement van het jaar willen we er aan toevoegen.

Beetje logisch, maar het eerstvolgende dat aangeeft dat het wel hard genoeg gaat is de vering. Nog steeds niet echt angstaanjagend, maar je voelt wel dat de combinatie snelheid en oneffenheid op een gegeven moment genoeg is en de motor begint te deinen. Zie het als eerste waarschuwing, Fun to ride fast. Als dat niet het understatement van het jaar is...want zo gaan wij er ook mee om. Het blijft natuurlijk een ‘cruiser’ met dito balhoofdhoek en ookde 41mm voorvork zal een keer aan z’n limiet komen qua stijfheid, maar vooralsnog gaat het ‘m goed af. Wow, stel nou toch eens dat de voetsteunen echt op de plek hadden gezeten waar we ze vooraf hadden verwacht. Best knap van die Japanner dat hij dit dus vooraf al bedacht had. 

Veel verder hoeven we niet te kijken, de banden zijn eigenlijk best prima, de remmen ook, al is het wel een enkele schijf, hij werkt nagenoeg even goed als die op de CB en CBR, wat op die motoren ook niet of nauwelijks een issue is. Mocht het teveel worden, dan heb je er achter nog eentje.