Zoeken

Test: Ducati SuperSport S

Watergekoeld reïncarnatie

7 juli 2017

Reikhalzend hadden we ernaar uitgekeken, naar de Ducati SuperSport, de watergekoelde reïncarnatie van de Super Sport die bijna dertig jaar deel heeft uitgemaakt van de Ducati line-up, van 1974 tot 1981 en van 1988 tot 2007. De geschiedenis gaat eigenlijk zelfs tot 1972 terug, toen de eerste prototypes van de Super Sport werden gebouwd en wat in feite 750 Sport en 750 GT modellen met een kuip van de Imola racers waren, wat uiteindelijk in 1974 leidde tot het eerste productiemodel, waarvan er 401 werden geproduceerd. Supersport verkoop op z'n gat? Meer van dit en 't komt vanzelf weer goedEen jaar later werd naast de 750 ook een 900 met een cilinderinhoud van 864cc gelanceerd, maar omdat ze qua techniek en prijs nagenoeg identiek waren werd voornamelijk de 900 naar het buitenland verscheept. De 1978 modellen worden door velen gezien als de beste koningsasser Super Sport modellen gezien, het waren de laatste modellen met een directe link naar de Imola racers, de 1978 900 Super Sport was bovendien het model waarmee Mike Hailwood zijn succesvolle comeback maakte in de Formula 1 race van de Isle of Man TT.

Waar de eerste generatie nog rechtstreeks van de Miglia de Imola racer was afgeleid was die rol ten tijde van het tweede tijdperk al overgenomen door watergekoelde vierkleps-racers (wat begon met de 851) en werd de tweede generatie nu tandriem aangedreven luchtgekoelde tweekleppers met cilinderinhouden variërend van 349cc tot 906cc meer als alternatief voor de openbare weg neergezet. Wat sturen betreft minstens zo sportief, maar dan iets minder spartaans en met minder vermogen dan de race-replica’s. De Super Sport was kortweg naar SS afgekort en was leverbaar met een volle kuip (SP) of als Nuda tophalf (SS/CR), in 1992 werd daar ook nog een SL Superlight met eenzitter, andere wielen en een vleugje carbon aan toegevoegd. Vlak voor de eeuwwisseling kreeg de Super Sport een complete facelift, afgeleid van de Supermono eencilinder racemotor die eveneens door Pierre Terblanche was ontworpen. In eerste instantie als 750 en Verademing om je eens niet aan fietsers te ergeren900, die in 2003 werden vervangen door een 620, 800 en 1000 Super Sport. In 2007 kwam er een einde aan de Super Sport.

Bijna tien jaar lang verdween de Super Sport van het toneel, tot in 2016 tijdens het WDW in een afgesloten container een nieuwe SuperSport werd gepresenteerd. En dankzij een naar binnen gesmokkelde telefoon al snel via social media wereldkundig werd gemaakt. Het grote verschil met de nieuwe SuperSport en de oude Super Sport is dat de fiets nu een vloeistofgekoelde vierkleps-aandrijving heeft, het Testastretta 11° 937cc motorblok dat we al kennen van de Hypermotard 939 en de Multistrada 950 om precies te zijn. Goed voor een topvermogen van 113 pk bij 9.000 toeren en een maximum koppel van 97 Nm bij 6.500 toeren per minuut. Heiligschennis voor de diehard Super Sport fans, maar begrijpen doen we het wel. Zeker naar de toekomst gezien zal het met de steeds strenger wordende milieueisen voor luchtgekoelde motoren met veel vermogens steeds lastiger gaan worden, daarnaast is de Testastretta 11° generatie een flink stuk onderhoudsvriendelijk gemaakt, met een klepstel interval van 30.000 kilometer, waardoor het sterke punt van het luchtgekoelde tweeklepsblok – de beduidend lagere onderhoudskosten ten opzichte van de destijds nog dure vierkleppers – nu geen issue meer is.