Test: Ducati SuperSport S

Zeker in de matwit, excuus… Star White Silk kleurstelling met rode wielen en rood frame (door Ducati Glossy Red resp. Ducati Red genoemd) is deze S versie van de Supersport een lekker ding om te zien. Overduidelijk afgeleid van de Panigale superbike, maar dan iets minder extreem en nu Ga nog effe een extra blokkie om, als je het niet erg vindt. En anders tochvoorzien van LED Daytime Running Lights, die door middel van een schakelaar rechts op het stuur kunnen worden aangezet en in het donker automatisch switcht naar gedimd licht.

Niet alleen de looks, maar ook de zit is minder extreem. Een heel stuk minder extreem. De SuperSport zit voor mijn lengte zo relaxt dat ik het vermoeden heb dat dit zowaar wat zithouding betreft weleens de fijnste Ducati supersport ooit zou kunnen zijn, de eerste die de waanzinnig lekkere 999/749 zou kunnen overtreffen. (Dit roept om een vergelijk dus mocht je dit lezen en in het bezit van een 749/999 zijn, stuur maar een mail naar redactie @ motorfreaks.nl) De zit is met 810mm niet extreem hoog en ook de voetsteunen zijn relatief laag geplaatst, waardoor het zeker niet voelt alsof je opgevouwen zit. Tel daar de brede, boven
Panigale, maar dan anders. Het display is overzichtelijk, maar aanpassen  DTC en ABS gaat omslachtig

Eindelijk, knopjes die er én stijlvol uitzien én ergonomisch doordacht

In hoogte in te stellen, verschil merk je goed op de snelweg de kroonplaat geplaatste clip-ons dragen bij op en je snapt waarom de Supersport zo prinsheerlijk zit. En voor wie op de snelweg nog wat meer comfort wil kan de ruit in een handomdraai in een hoge stand worden gezet.

Waar je op de 1299 Panigale wordt verwend met een fraai TFT kleurenscherm kijk je vanuit het zadel van de Supersport uit op een LCD scherm dat misschien minder fraai oogt, maar waar nog steeds in een oogopslag alle informatie uit af te lezen is. De knopjes aan stuur zijn hetzelfde als de nieuwe Monster 1200 en Multistrada 950, alleen de menustructuur blijkt nét weer anders te zijn. Niet dat dát per definitie een nadeel is, maar je zou verwachten dat overal dezelfde logica achter zit, maar blijkbaar had chef-display van de Supersport een andere mening dan chef-display van de Multi 950, die een week eerder bij ons op de redactie stond. Nu verwachten we niet dat er veel motorrijders zullen zijn die zowel de Multi als de Supersport in hun garage zullen hebben staan, maar waar die Multi intuïtief kon worden bediend moest bij deze Supersport even de monteur erbij worden gehaald voordat de tractiecontrole kon worden aangepast.

Met de tractiecontrole in standje 1 (van 8) en het ABS op 1 (van 3) peer ik er met de Supersport vandoor en ontdek al snel dat de quickshifter niet echt lekker tikt. Meer dan eens heeft ‘ie een vals moment dat de ontsteking wel wordt onderbroken maar de bak niet opschakelt en
48mm Öhlins met Brembo M4.32 Monobloc, nog vragen? Iets meer bovenin en iets minder geluid zou niet verkeerd zijn

Een enkel klikje was al een wereld van verschil. Wel lastig te bereiken, die steeknopjes ook het blippen met terugschakelen gaat niet echt soepel. De bak schakelt weliswaar zonder koppeling terug, maar het voelt haast hetzelfde een bak zonder autoblipper. Ook het blok loopt voor m’n gevoel een stuk minder soepel dan in de Multistrada 950 die zoals gezegd vlak hiervoor op de redactie stond, alsof fiets een langere eindoverbrenging heeft. Alsof dat niet genoeg is stuurt de Supersport, eenmaal vanaf de snelweg de bochtige Lekdijk opgestuurd, allesbehalve licht, waardoor ik me serieus ga afvragen of dit ‘m dan daadwerkelijk zou moeten zijn. De SuperSport stuurt weliswaar direct en neutraal, maar vraagt veel meer armkracht dan alle andere motoren die ik nog vrij recent hiervoor over deze zelfde weg heb gejaagd. Neutraal, ja, direct ja, maar zwaar, erg zwaar. De Brembo M4.32 Monobloc remklauwen zijn lekker fel, maar vooral uitgaand is de voorvork te licht gedempt: bij rem los schiet de voorvork weer direct terug naar z’n oorspronkelijke vorm.