Test: Aprilia Shiver 900

Aprilia geeft dus op heel eigen wijze invulling aan het fenomeen middenklasse naked. Zo zien we een V-Twin nergens anders in dit segment en ook dat is meteen een charmante actie. Die V-Twin gedraagt zich namelijk als een onvervalst karakterblok in de Shiver. Nooit opdringerig, Pizzabox erop en je bent de snelste koerier van Den Haag en omstrekenmaar die vette klappen vanaf 3000 toeren zijn verslavend genoeg om iedere keer weer een hengst aan de gashendel te geven. En dankzij dat koppel gaat hij er iedere keer weer als een haas vandoor, terwijl de Shiver met dik 200 kg droog echt geen lichtgewicht is in zijn klasse. Toegegeven: andere naakte rakkers in dit segment bieden meer hardcore spektakel. Eenmaal lekker aan de race door Den Haag, Scheveningen en het buitengebied valt echter op dat deze Aprilia het vooral met hebben van het feit dat het zo’n heerlijk allrounder is. Wil je bochten? Túúrlijk doen we dat. Hard rammen? Zonder problemen. Hij is heerlijk wendbaar en dankzij het brede stuur heel makkelijk door links-rechtscombinaties te slingeren. Daarbij moet je trouwens van goede huize komen om een stapje aan de grond te krijgen;
Laat design maar aan Italianen over. Display is een oase van rust en daardoor erg goed afleesbaar

Netjes instelbaar, zoals het hoort

Oh ja, want ze racen ook in de MotoGP

Geen misverstanden, maar liefst 54 wereldtitels inmiddels. Komt MV met z'n schamele 37...de grondspeling is prima in orde, zonder dat je met de knieën in de nek zit. Nergens wordt het zenuwachtig, de Shiver verplaatst je met een gevoel dat alles ruimschoots onder controle is. Datzelfde geldt trouwens ook voor de remgerij: daar is niet op bezuinigd. Met staal omvlochten remleidingen vóór bedienen vier-zuiger remklauwen en 320 mm schijven. Je staat binnen no-time stil en voor de puristen: je kunt het ABS uitschakelen.

Geen zin in geweld? Een beetje rondploffen is ook prima mogelijk. De Shiver is nooit ‘Haantje-de-voorste’, maar de lol die je met de 900 hebt is er niet minder om. Het rijwielgedeelte bevestigt dat. Eerder ‘lekker stevig’ dan ‘hardcore’. En dat is precies hoe je het in deze klasse zou willen hebben. Niet bedreigend, met angstzweet in je bilnaad van bocht naar bocht: dan koop je maar een Tuono. En zo heeft deze onopvallende speler inmiddels al een aardige indruk achtergelaten. Want af en toe een scheutje adrenaline is leuk, iedere rit op de punt van een raket is een ander verhaal. De Shiver weet als geen andere bike deze pretstof juist te doseren. Daarbij valt vooral op dat het rijwielgedeelte niet gauw van de wijs is. Van een supersport-erfenis is geen sprake, wielbasis, balhoofdhoek en veerkarakteristiek zijn eerder afgestemd op stevig toerwerk dan een rondje feesten op het circuit. Hoezo tramrails?En mocht je toch het idee hebben dat je het zelf beter zou kunnen: uitgaande demping en veervoorspanning kun je zowel voor als achter naar lieve lust omhoog of omlaag schroeven. Ik ben er verder vanaf gebleven; niet alleen omdat ik het er met zelf hobbyen vaak niet beter op maak, maar gewoon omdat ik niks te klagen had. Uitstekend praktisch inzetbaar dus, waarbij ook even vermeld dient te worden dat Aprilia zowaar heeft gedacht aan redelijk comfortabele duozit. Geloof ons, dat is een zeldzaamheid in deze klasse. Er is zelfs gedacht aan handvatten, waaraan je trouwens prima ook je roltas kunt vastsnoeren.

Valt er dan ook nog wat te zeuren? Niet veel, maar een paar dingen willen we niet onvermeld laten: Zo'n V-twin heeft lekker veel karakter, maar zo tussen de twee- en drieduizend toeren wil’ ie wel eens een beetje bokkig zijn bij deellast. Liever aan of uit dan een beetje ertussenin hangen; daar hebben meer moderne fietsen last van, met dank aan de steeds strengere emissieregels. Beetje meer toeren maken lost dat trouwens meteen op. Het meest naar de zin heeft de Shiver het rond de 6000 op de klok; dan heb je meteen het meest aan dat vette koppel. En dan nog iets. Het zadel. Maak vooral een lange proefrit om te checken of je eigen zaakje niet klem komt te zitten tussen tank en zetel. Ik kan niet voor anderen spreken, maar ik zakte naar mijn smaak veel te makkelijk naar voren met wat klemmend ongemak tot gevolg. Iets ruwere zadelbekleding lijkt me niet verkeerd. Wellicht dat het comfortzadel soelaas biedt..?