Dubbeltest: KTM 125 Duke en 390 Duke

Overstappen van de 125 op de 390 Duke voelt in eerste instantie als een cultuurshock. Nooit gedacht dat 44 pk intimiderend zou zijn, maar na een halve dag volgas met 15 pk te hebben gestoeid en dan ook nog eens tijdens de fotoshoot direct van de ene op de andere fiets over te zijn gestapt voelt de 390 in eerste instantie alsof je met een Super Duke aan het knallen bent. Het tweede dat in de kombaan meteen opvalt is dat de vering een stuk stugger is, de hobbelige kinderkoppen liggen Na een halve dag 125 voelt 44 pk best intimiderender ineens een stuk minder comfortabel bij. Hoewel daar wel bij moet worden vermeld dat de snelheid nu wel een tikkie hoger lag. Ook het deel van de route dwars door de stad richting de noordelijk gelegen bergen gaat echter iets minder comfortabel dan met de 125, maar geeft desondanks nog geen reden tot klagen.

Zelfs niet als de prachtig mooie, maar wel van kwalitatief bedenkelijk asfalt, waar de winter duidelijk z’n tol heeft geëist, voorziene bergweg wordt ingestuurd. “We hebben de route op het laatste moment toch maar aangepast,” zo weet Adriaan Sinke, Product Marketing Manager bij KTM en Nederlander van origine, ons halverwege de berg midden in de sneeuw te vertellen. “Verderop wordt het nog slechter en is er over de volle breedte van de weg een complete grindlaag uitgestrooid – alsof je offroad aan het rijden bent. Ik weet dat we bij KTM niet schuwen om dingen extremer dan anderen te doen, maar dit vonden wij zelfs te gek.” Alsof 'ie d'r speciaal voor is gemaakt, deze bergweg richting de Alpen voor de 390Toch, ondanks dat de lus niet kan worden afgemaakt en alleen de onderste helft als Y met twee keerpunten wordt gereden, had KTM geen betere route kunnen bedenken voor deze 390 Duke, die niet voor niets op de marketingafdeling de bijnaam ‘The Corner Rocket’ heeft gekregen.

Vooral het eerste deel voor het eerste keerpunt is het asfalt op z’n zachtst gezegd hobbelig te noemen, maar dat deert de 390 Duke helemaal niets. Alsof je met een mountainbike bergaf aan het fietsen bent, zo gemakkelijk laat de 390 Duke zich van het ene op het andere oor leggen, maar dan wel een mountainbike met 44 pk. Net als bij de 125 heeft KTM ook bij de 390 Duke het werkgebied met 500 toeren verlaagd waardoor ‘ie net wat sneller in z’n powerband zit, en bovendien is de 390 er wat maximum koppel betreft ook nog eens 2 Nm (nu 37 Nm bij 7.000 toeren) op vooruit gegaan. Niet alleen kun je daardoor nóg vlotter de hoek om, bovendien is ‘ie nog gemakkelijker op het achterwiel te zetten, hoewel het vanwege de relatief korte versnellingen wel zaak is om direct op te schakelen.

Dus ik zeg "Bam, jonguh, zo'nne grote vuurbal." Niet normaal zoals deze 390 door bochten knalt

De tweede halve lus van de bergpas is beduidend strakker wat kwaliteit van het asfalt betreft, waardoor de 390 Duke nog meer tot op en zelfs over de grens kan worden gepusht. Net als bij de 125 kan ook bij de 390 Duke het ABS worden uitgezet, maar de 390 heeft daarboven nog een extra Supermoto stand, waarbij je alleen ABS op het voorwiel hebt en het achterwiel met aanremmen heerlijk opzij kan worden gezet. Hoezo we zijn klaar? Van mij mogen we nog wel even doorgaan hoorMet dank ook aan de slipper-assist koppeling, die in eerste instantie is toegepast om te voorkomen dat bij te bruusk terugschakelen het achterwiel gaat stuiteren, maar als bijkomend voordeel heeft dat je de achterkant heerlijk kunt laten smeren. Onder volle acceleratie en onder volle hellingshoek begint de Metzeler achterband lekker te glijden en ook de voorkant kan flink worden gepusht, zonder dat het ook maar een moment onveilig aanvoelt. Dit mag dan ‘slechts’ een 390 met slechts 44 pk zijn, maar je zult hier op deze bergweg van verdomd goede huize moeten komen wil je dit kunnen bijhouden, zó goed als deze 390 Duke is.

Nu horen we je al denken: “allemaal leuk en aardig, maar valt er dan echt niks te zeiken over die nieuwe KTM’s?” In alle eerlijkheid, eigenlijk niet. Zowel de 125 en de 390 Duke zijn de ultieme hooligan bikes, elk in hun eigen segment, maar zijn ook ideaal om mee te beginnen. KTM heeft de eencilinder zover geëvolueerd en heerlijk soepel gemaakt dat je afvraagt waarom je nog een meercilinder fiets zou willen. Vooruit, zo rond de 120 km/u op de snelweg begint de 390 te trillen in de voetsteunen, maar noem ons in Nederland eens een snelweg waar je in de ochtend- of avondspits zo hard nog rijden kunt.