Dubbeltest: Honda CB1100EX en CB1100RS

Nog zoiets: dubbele schijfrem. Had je vroeger niet. Maar toen mocht het eigenlijk sowieso geen ‘rem’ heten, dus ook dat is mooi meegenomen. Tegenwoordig rémt het tenminste echt. En het veert. Nou heeft de motor sowieso z’n massa mee, zo’n klont staal en aluminium drukt nou eenmaal wat makkelijker door, maar toch is ook dat een stuk verder doorontwikkeld. Sterker: OnderschriftHonda past op de CB de Dual Bending Valve vorkpoten toe en dat is toch zeker geen prutswerk. Het is eigenlijk wel apart te denken dat zodra vering niet instelbaar is, het ook maar meteen goedkoper en technisch inferieur zou moeten zijn. Dat is het dan ook niet met deze vork, er is alleen geen -weinig- instelmogelijkheid (vanbinnen, dus niet zomaar gepiept) en dat kan dan weer door de opbouw van het systeem. Dat is dan weer heel mooi en technisch, we hebben er tekst en uitleg bij gekregen en kunnen er dieper op in gaan, maar voor nu volstaat dat het werkt en best goed ook. Dus een motor die mooi op de weg ligt en goed remt, dat is wel iets moderner dan het geweest is. Maar gelukkig is er nog zoveel authentiek dat je nog veel meer het gevoel hebt op een échte te rijden.

Om maar wat te noemen: de engineers hebben met opzet de nokkenastiming van cilinders 1 en 2 iets verdraaid ten opzichte van cilinders 3 en 4 en dus ten opzichte van het ideaal… voor het geluid. Speciaal voor de optimale geluidssensatie. En dat merk je dan ook alleen als de motor stationair draait en je er naast staat. Goedemorgen. Maar het effect is dan weer verbluffend. In plaats van een superstrak, supersoepel lopende vier in lijn draait hier een klassieker, precies zoals het altijd geweest is en zoals het hoort. Of nou ja, ‘hoort’, maar je snapt het inmiddels. Het klinkt waanzinnig. En voor de verandering hoeft een motor als dit ook eens geen takkeherrie te maken om vet te klinken. Een flinke cilinderinhoud doet het halve werk, helemaal prima.

Stap op en schrik. Tenminste, als je ooit op een oud origineel hebt gezeten. Het zadel is even hard, even vlak, even breed. De tank idem, de rest van de motor eveneens. Pak het stuur beet en je zit ook echt op een joekel van een machine. Is het met z’n 1100cc ook wel, maar die van ‘vroegah’ was dat ook. De voetsteunen staan perfect, je schouders staan goed, het is ‘m gewoon. Af.
Klassiek versus modern op eerste gezicht, alleen is klassiek minstens zo up to date 

19 inch gespaakt versus 17 inch gegoten... en dan nog steeds kiezen voor de linker. Dan doe je iets heel erg goed

Niet vanuit elke hoek is het verschil zo groot, maar als je dan weer beter kijkt is het toch 'oh ja!' En dan mogen we er nog mee rijden ook. Niet alleen op de openbare weg, maar eerst nog even op de honderd jaar oude kombaan van Terramar, bij Sitges (bij Barcelona). Als je dan toch al onder de indruk bent, dan kan dit er ook nog wel bij zullen ze gedacht hebben. Zacht uitgedrukt. Man, wat is dit gaaf… déze motor, déze locatie… ik knijp mezelf nog een keertje voor de zekerheid en snuif dan zo veel mogelijk sfeer en ambiance als mijn longen verwerken kunnen. Wow, wow, wow.

Met de plichtplegingen voor de fotograaf achter de rug
kunnen we eindelijk gaan rijden. En dan overkomt je dus het vreemde gevoel dat je eigenlijk liefst zo veel mogelijk geniet van het rijden en niks meer geeft om de kick of uit gewoonte hard rijdt. Laat die gasten maar gewoon vooruit knallen, ik rij m’n eigen tempo en word nog veel gelukkiger. Het is een bakbeest, maar het is wel een perfect bakbeest, precies zoals het hoort. Hiervoor heb je gewoon respect. Nee sterker, deze motor heeft de kreet respect uitgevonden. Enfin, ik moet wel nog professioneel blijven. En de motor kán het natuurlijk ook wel, hallo: je hebt 90 pk aan boord. En met de injectie, goede veren en goede remmen kun je ook een stuk sportiever rijden dan met het oude beestje, waarbij de remweg de beperkende factor was.
Even goed poseren voor de foto, daar zijn ze dan weer beide goed in

En já, de RS rijdt ook wel echt net wat sportiever En misschien ook het rustig opbouwen van de toeren. Zo’n relaxed motorgedrag heeft de 1100 ook, maar toch wel een stuk moderner. Alsof het wat uitmaakt, want relatief aan wat we tegenwoordig gewoon vinden neem je het er gewoon van en is normaal al gek genoeg. Als voor me een collega dan toch verleid wordt een wheelie te proberen (en daar netjes in slaagt ook), wend ik mijn ogen af in afgrijzen. Leuk dat het kan, maar zoiets doé je niet met een dame. Die behandel je met respect en eerbied. En zo tuffen we dus, vlot maar deftig, door het landschap.

Nou zat hij wel op een RS en dat kan toch schelen. Dus als we na een kleine pauze van motor wisselen kan ik zelf ervaren hoe het is op de sportieve broer. Dat is niet mis, de verschillen zijn dan ook legio: zoals gezegd 17 inch in plaats van 18, veel modernere breedtes ook, ander rubber, dikkere vorkpoten, radiale remmen, hoger zadel, lager stuur en zelfs een 5mm kortere wielbasis en 15mm kortere naloop. Gaat het? Dat laatste is snel geregeld door een andere swingarm en iets langere schokbrekers te gebruiken waardoor de motor net even wat meer op z’n neus staat. Het effect laat zich dan ook niet ongemoeid, het is haast een totaal andere motor. Meer vertrouwen, meer sportieve zithouding, een gretiger stuurgedrag, noem alles maar op.