Zoeken

Dubbeltest: Ducati Monster 797 vs Desert Sled

Knuffelbaar

8 augustus 2017

Nog een puntje is de vering. Vooral aan de voorkant zou je graag wat willen verstellen, maar dat kan niet. Reken even mee: de rem op de Scrambler is meer dan genoeg om ‘m ruim op tijd stil te zetten, de Monster heeft diezelfde rem… maar dan twee keer. En een niet instelbare voorvork die voor het mooie net wat te zacht is. Oftewel: raak de rem aan en je duikt harder dan James Cameron naar de Titanic. Je mag d'r ook gewoon mee op straat blijven hoor, als je dat liever doetIs aan te wennen, dat deed ik dan ook wel, maar het mag beter, het kan mooier. Een instelbare demping zou al wat schelen, maar dat is er niet… dus dat wordt een retourtje aftermarket als je het zou willen. Maar in hun verdediging: de Monster is ingeschaald als instapmodel en zal het dus met zo min mogelijk opsmuk moeten doen. Daar komt ie mee weg omdat het zo’n heerlijk eh… ‘knuffelbaar’ ding is. Maar dan zul je iets als instelbaarheid dus maar voor lief moeten nemen.

Zo bekeken is de Desert Sled wel wat beter uitgerust. Kan ook wel, want het prijsverschil zul je toch ergens terug moeten vinden. In de betere componenten dus, waar de vering een goed aandeel in heeft. Frame en achterbrug zijn bijvoorbeeld hetzelfde als alle andere Scramblers, dus die hoeven niet noodzakelijk duurder te zijn. De vering wél: met een langere voorvork en langere achterschokbreker komt de Desert Sled op z’n werkhoogte, waarbij we dus een instelbare voor en achterkant hebben, inclusief remote reservoir op de schokbreker. En nou is het altijd wel een beetje een discussie of een model als dit nou hard afgeveerd moet worden of juist niet, al naar gelang of je het een wegmotor met looks vindt of een meer gemengd inzetgebied verwacht wat ook nog goed gaat op de weg, maar eigenlijk is het vooral best oké en in balans. En het kan aangepast worden, als je zou willen. Het houdt ons in elk geval niet tegen er eens flink voor te gaan zitten en eenmaal achter de Monster aan fluitend in het achterwiel te blijven, ongeacht de moeite die de voorste rijder doet. Heb zo het idee dat dit me mijn schoeisel gaat kosten op deze manierEn met nog maar één klauw en schijf in het voorwiel is ook het aanleggen voor de bocht een stuk relaxter en nog steeds verre van ondermaats.

Hadden we vooraf nog een paar kleine vraagtekens bij de banden van de Scrambler en het gripniveau daarvan, al snel bleek dat nergens op gebaseerd. Je zult ongetwijfeld wat meer slijtage gaan zien door het profiel, maar aan grip heb je in elk geval geen gebrek. En je kunt hiermee tenminste nog een beetje weg komen op gravel. Zie het als een supermoto met iets meer profiel, dat gaat immers ook prima. En daarover gesproken… zo is er ook mee te rijden. Na de eerste openbare-weg-bochten op de normale manier kon ook de Desert Sled zijn kunnen laten zien bij de fotobocht en dat was misschien nog een grotere verrassing dan het draaigedrag van de Monster. Was ik daarmee al tevreden de voetsteunen op een haar na aan de weg te rijden (de tenen helemaal, daarom weet ik dat), Plaatje... toch?op de Scrambler was het zo mogelijk nóg eenvoudiger. Zelfs nog heldhaftiger pogingen werden vol zelfvertrouwen afgerond. En oke, al heb je in eerste instantie wel het idee dat de motor een beetje een bocht in valt, dan doe je gewoon nog niet genoeg je best. Opnieuw een Ducati die zich in een bocht als een vis in het water voelt en daarbij nog verder gaat dan de Monster, dat is knap. Dat is donders knap.

Dat wordt zelfs nog iets meer uitgekristalliseerd als Ed ’s middags na een stukje dijk eerst zegt voor weggebruik toch de voorkeur te hebben voor de Monster en na de wissel op diezelfde 797 z’n meerdere moet erkennen in de Desert Sled. ‘Wat ik ook probeer, dat ding is niet bij te houden’. Dat zijn teksten, zeker als ze uit de mond van de directeur komen. En in de wetenschap dat beide motoren identieke blokken hebben, kan het dus alleen maar aan het rijwielgedeelte liggen.

Vinden we dat vreemd? Niet echt natuurlijk. Niet alleen geef je met een “supermoto”, voor de vorm tussen dikke aanhalingstekens, menig wegmotor het nakijken, maar het mag ook wel dat een prijsverschil van ……… euro ergens in terug te vinden is. Dat niet al het budget is opgegaan aan styling, siert de engineers van Ducati. Aan de andere kant was het toch hun eer te na geweest om volledig voor een uiterlijk te gaan en de motor niet te laten presteren zoals ‘ie er uit ziet. Dan zit je in Borgo Panigale aan het verkeerde adres. Altijd al zo geweest, nu is het niet anders.