Test: Suzuki DR-Z400S

Je kunt Suzuki van veel dingen beschuldigen, maar niet van ondoordachte ontwerpen. Ook bij het ontwerpen van de DR-Z400S is men duidelijk niet over één nacht ijs gegaan.

Blok
Allereerst het motorische deel: een 398 cc ééncilinder met vier kleppen, vloeistofkoeling, dry-sump smering en een elektrische starter om het leven gemakkelijker te maken. De cilinder is gecoat met een legering van nikkel-silicium-fosfor, wat een lager gewicht, hogere prestaties en een betere warmtegeleiding oplevert. Een onderhoudsvrije accu van 6,5 Ampère zorgt voor de stroomvoorziening. De aandrijving geschiedt door middel van een ketting en een vijf-versnellingsbak. Het frame dient (behalve als frame) ook als oliereservoir. Een kijkglaasje ontbreekt. In plaats daarvan heeft Suzuki gebruik gemaakt van een eeuwenoud en beproefd concept: een dop met geïntegreerde peilstok. En waarom ook niet?

Ruwe kantjes
Ook al is de DR-Z400S een geciviliseerde dirt bike, zijn afkomst is dankzij enkele details makkelijk te herleiden. Het contactslot bijvoorbeeld: er is geen standje "stuurslot" in opgenomen. Er is wel een stuurslot, maar dat bevindt aan de rechterkant van het frame, vlak bij de vulopening voor de olie. Het bijbehorende mini-sleuteltje ziet er uit alsof het elk moment in stukken kan breken. Het werkt net zo ongemakkelijk als het lijkt: afdekplaatje wegdraaien, het sleuteltje erin peuteren, induwen, omdraaien en maar hopen dat het "klikt". Oftewel: het meest suffe en gebruiksonvriendelijke systeem wat je je bedenken kunt. Aan de andere kant: misschien past het juist perfect bij het stoere imago van deze motorfiets... Een ander eeuwenoud en beproefd concept is de door Suzuki toegepaste choke: gewoon direct op de carburateur. Dat mag misschien wat ouderwets lijken, maar het is voor een motorfiets van dit kaliber de enige juiste plaats. Er zijn geen kabeltjes die kunnen breken en zand kan geen roet in het eten gooien.