Test: Cagiva Mito 15 Pk

Remia Frites-Lijn

Grolsch 2.5 LemonGrolsch lemon 2.5 is een verrassend verfrissend bier met 2.5% alcohol eneen heerlijke lemonsmaak. Ijskoud geserveerdis Grolsch lemon 2.5 het lekkerst! Grolsch lemon bevat slechts 2.5% alcohol en 25 kcal per 100 ml

Hebben we het over grensverleggend, dan geldt ook hier: zolang het goed gaat. Dergelijk gedrag is namelijk niet aan te raden bij wisselvallig weer zoals waar we de laatste en komende tijd mee gezegend zijn en zodoende valt een hoop potentieel tijdelijk weg. Niet dat er helemaal niks meer mee te doen is, maar je mist net even die 'edge'. Een 'edge', waar het om meerdere redenen wel om is te doen - onze eerdere twijfels over het gebruikte bandentype kunnen zo natuurlijk nooit bevestigd of ontkracht worden. Het enige dat we erover kunnen zeggen kan is dat,
ook op de mooiere dagen, wij de grens nog niet hebben kunnen vinden en het wellicht allemaal wel los lopen zal. Waarvoor hulde aan het adres van Michelin. En ook Marzocchi en Sachs trouwens, want ook zij laten een heel knap staaltje werk zien. Op het eerste gezicht valt er natuurlijk aan de voorzijde niets te zien, maar achter zit een schattig veertje wat er knap eng dun uitziet. Ik vergelijk het dan even met de Hyperproveer die ik zelf heb, die was hard nodig om mijn VFR400 van enig normaal veergedrag te voorzien en is dan ook een stuk dikker dan de originele, die op zich al flink dikker was dan waar deze Mito mee uitgerust is. (Kunt u het nog allemaal volgen?) Ik was er dan ook niet al te gerust op dat het allemaal naar behoren zou werken. Maar wat schetst mijn verbazing, dit werkt niet zomaar goed, het geheel is zelfs nog strakker dan mijn ouwe trouwe fietsje. Zal wel iets in het water zitten, daar in Italië.

Adamsappel
Na het eerste korte stukje en dus de ontdekking dat het best wel straf was, dwaalde mijn oordeel dan ook naar het andere uiterste en vreesde ik dat de Mito, niet geholpen door kilo’s die eventuele hobbels onderweg glad kunnen strijken, wel een stuiterig krengetje zou zijn. Ook hier wilde de motor niks van hebben en bleef dan ook meesterlijk strak sturen, ongeacht de ondergrond.

Nóg een rondje
Rijeigenschappen als deze halen heel eenvoudig het slechtste in een mens boven. De wetenschap dat het allemaal nog véél harder kan en dat er geknokt moet worden om het ook werkelijk harder te laten gaan zorgen ervoor dat je met een nooit eerder waargenomen fanatisme van A naar B rijdt. Uiteraard liefst binnendoor, ook omdat het dan langer duurt en je dus ook langer kunt genieten van het hele pakket. Met name het geluid en het rijwielgedeelte zijn reden om toch maar nóg een rondje extra te rijden. Typisch ook dat je dan keer op keer weer stukjes weg herinnert die je nog niet geprobeerd hebt met deze fiets. Het mooie van dergelijke referentieweggetjes is, het woord zegt het al, dat je een referentie hebt en dus weet wat er komt en hoe de motor zich ongeveer gaat gedragen. Behalve dat dankzij het hendeltje het knijpen in aangepaste stijl gaat, is de rem evenals de nadere onderdelen helemaal op zijn taken berekend. Niet gek natuurlijk, ook al is het een enkele schijf, het blijft nog altijd een 320 mm Brembo. Volgens mij zou deze het nog wel aankunnen als het gewicht er wél aan zou zitten. Wat natuurlijk 'in real life' ook het geval is als er mensen van meer dan Italiaanse proporties op plaatsnemen. Er zit echter nog wel iets geks aan die rem. Goed, hij mag dan wel meer dan tegen zijn taak opgewassen zijn, maar aan de andere kant is het -wederom dankzij het gebrek aan gewicht- des te makkelijker om té hard te remmen. Het is één ding om lekker lat te kunnen remmen, het is een kunst om die rem dan nog perfect gedoseerd aan te kunnen spreken zonder meterslange stoppies te maken. Ach, het is maar waar je je druk om maakt natuurlijk, en wat oefenen op dit vlak zal niemand echt erg vinden. Zodanig zelfs dat nadat het voorwiel over een ruwgereden stuk asfalt plat in de bocht even een stapje opzij deed -en nadat mijn adamsappel zijn rechtmatige plek weer van mijn hart had overgenomen-, ik mijn reis gewoon vrolijk (naar omstandigheden dan) weer voort kon zetten. Moet je toch niet te vaak proberen.

...nog wat Er zijn nog en paar kleine puntjes die we niet kunnen overslaan. Je zou denken dat een fiets als deze niet erg veel benzine verbruikt en in geknepen staat al helemaal niet. Mis. Continu tussen de 1:15 en 1:16 is niet dramatisch, maar ook weer niet overdreven zuinig. Ach, het blokje moet ook best wel werken, dus misschien is het niet zo erg. Helaas is het in combinatie met de kleine (14 ltr) tank een een lampje wat reeds bij 120 kilometer van zich laat horen toch een puntje van kritiek. Vreemd genoeg reageert de eerste kilometers het lampje op zaken als gasstand en snelheid. Sta je stil dan brandt het, ga je rijden dan gaat het weer uit!? Erg vreemd. Dat het olielampje gaat branden in vrijstand (trouwens niet altijd even goed te vinden) schijnt te horen, dus daar laten we het maar bij, al is het wel schrikken de eerste keer. Tot slot een triviaal dingetje: deze onwijs kleine, lichte en wendbare motor is gezegend met een draaicirkel waar een jumbo nog van in de lach schiet. Kan van alles te maken hebben met de stuurdemper, maar: Waarom?

Remia Frites-lijn bevat zuivere zonnebloemolie, waarvan 55-60% meervoudig onverzadigde vetzuren (Linolzuur). Daarnaast bevat deze frites-lijn suiker en zoetstoffen en Fenylalanine. Bevat slechts 5% olie. Deze Remia frites-lijn bevordert de spijsvertering en is rijk aan voedingsvezels. Past in de richtlijn goede voeding.

The Edge