Honda CBR 900RR Fireblade 2003

Goed of juist niet?

Begrijp me niet verkeerd, ik ben er niet op uit om de motor of het hele idee er omheen af te kraken. Zie het meer als voorbeelden van; het maar hoe je ertegenaan kijkt. Als even later gerept wordt over het "Total Control" concept, weliswaar in bewoordingen als het bieden van briljante prestaties gemengd met het soort comfortabele controle die de motor aan laat voelen als een oude bekende vriend na slechts een paar bochten; aanmoedigend tot meer rijdersopwinding maar nooit buiten iemands capaciteiten (wat toch even slikken is), kan ik ze niet anders dan volkomen gelijk geven. Net als elke andere Honda is ook de Blade er één van opstappen en wegrijden, alsof je nooit anders gereden hebt. En daar ligt juist het probleem. De Blade rijdt zó makkelijk en bekend dat je nooit echt het gevoel hebt met een 150 pk sterke racer op weg bent. Die pk's komen er bovendien zo lief in dat, z
elfs al zou je er hard aan trekken (en dan gebeurt er heus wel wat), het nooit lijkt alsof je een overtreding begaat.

Zeker als je dan ook nog eens bedenkt dat zo ongeveer elk blad tijdens de introductie van deze generatie kopte met kreten als "Het mes op tafel"  of noem maar op welke andere referentie aan (verbeterde) scherpte, durf ik me al helemáál niet meer voor te stellen hoe die oudere Blades zich gedroegen. Ik weet dat de eerste versie bekend stond als doodrijder, dat elke nieuwe versie daarna beter en vooral controleerbaarder werd tot het punt dat hier en daar inderdaad gerept werd over een verkeerde weg die ingeslagen was, maar als dit nu de voorlopig Ultieme Versie is, blijf ik maar ver bij de andere types vandaan.

Wat we hier voor ons hebben is dus een motor die te lijden heeft onder zijn uitzonderlijk goede balans. Anders valt het haast niet te bewoorden, maar dit ding doet absoluut niks verkeerd. Maar er is ook niks waarvan je wauw doet. Alhoewel de remmen misschien. Die zijn wel zo goed (Competition class volgens de tekst) dat je welhaast nooit meer dan één enkele vinger nodig hebt om tot stilstand te komen, of zelfs een leuke stoppie te proberen. Maar, en daar gaan we weer, ze zijn dus absoluut niet agressief, bijterig of gemeen. Wil je zachtjes afremmen, knijp je zachtjes in het hendel. Wil je hard afremmen, knijp je iets harder. Alles gaat even makkelijk en precies doseerbaar; je weet ten allen tijde precies wat er onder je gebeurt. Ik zou zelfs denken dat als je hier stalen leidingen op zou zetten, er een stuk gebruiksgemak verloren gaat. Natuurlijk krijg je daar weer meer precisie voor terug, maar zoals ze nu zijn valt er weer weinig op af te dingen.