Test: Vincent Lightning

De ultieme Vincent was de Serie C Black Lightning, een productieversie van de motor die Rollie Free in Bonneville gebruikte voor het landsnelheidsrecord (die ene in z’n zwembroek, je weet wel) in 1948. Destijds alleen leverbaar op speciaal verzoek, was de Black Lightning afgemonteerd in racetrim met snelheidsmeter, Elektron magnesiumlegering remplaten, racebanden op aluminium velgen, naar achter geplaatste voetsteunen, een solozit en aluminium spatborden. Hiermee kwam het oorspronkelijke gewicht van de Black Lightning op 172 kilo, vergeleken met de 208 kilo van de Black Shadow een flinke verbetering. Het motorblok heeft nog eens een lading racecomponenten gekregen waaronder Mark II nokkenassen met meer lift en meer overlap, sterkere, gepolijste Vibrac drijfstangen met grote rollagers, gepolijste vliegwielen en ‘Specialoid’ zuigers met een 13:1 compressieverhouding voor het kunnen verbranden van methanol. De verbrandingskamers zijn gepolijst, net als de kleptuimelaars en de inlaatpoorten, gekoppeld aan speciale adapters en gevoed door twee 1 ¼ inch Amal carburateurs. De het koppelingsdeksel heeft gaten in het midden en er omheen voor koeling en de vierversnellingsbak is versterkt om het extra vermogen aan te kunnen. Minstens 70 pk bij 5600 toeren en een topsnelheid van minstens 240 kilometer per uur. De Black Shadow heeft opgegeven 55 pk.

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Kel Edge