Nader bekeken: Aurora Hellfire V8

Het zal het water van de Yarra rivier zijn dat verantwoordelijk is voor deze onwaarschijnlijke serie multicilinder motoren, want alle drie de mannen – Drysdale, Maloney en Messina – waren in Melbourne gevestigd toen zij hun cocktail van technische exquise creëerden. De Aurora V8 heeft echter een ander pad genomen dan z’n soort- en landgenoten. Na de motor in Australië te hebben bedacht en het in Nieuw-Zeeland gebouwde 2,4 liter prototype twee jaar geleden op de EICMA in Milaan voor het eerst te Smaller dan een Guzzi en mooi uitzicht op de inlaatkelkenhebben getoond wordt de R&D van de 2.575cc 417 pk sterke productieversie van de Hellfire V8 door Messina in Thailand gedaan. Messina is al zes jaar woonachtig in Bangkok en de productie staat gepland voor later volgend jaar in Chonburi, land van Triumph’s trio aan Thai fabrieken waar recent nog de monstrueuze Rocket III werd gebouwd. Niet ver weg is ook de Ducati fabriek waar de Diavel cruiser wordt geassembleerd, die wat prestaties trouwens nog niet in de schaduw kan staan van deze Hellfire, die een ongelofelijke 319 Nm koppel bij 7.000 toeren per minuut produceert. Na hem op de EICMA te hebben ontmoet, ontpopte de kans Vincent Messina in zijn basis in downtown Bangkok te ontmoeten en de Aurora V8 van dichtbij te bekijken tot een fascinerend verhaal over doorzettingsvermogen en vindingrijkheid.

“Ik heb 10 jaar voor de Ford Motor Company in Victoria gewerkt, voordat ik een eigen bedrijf begon met mijn broer dynamometers produceren, en hoge kwaliteit testmachines voor kalibratie firma’s’” zegt Vincent. “Maar mijn partner Alison Scoullar werkte ook bij Ford als een werktuigbouwkundige, en zij werd door hen gevraagd naar Thailand te gaan. Dit was in 2011 en we konden al zien dat er in Australië geen toekomst was voor werk in de automotive engineering sector. Inmiddels zijn alle autoproductie fabrieken daar nu gesloten. Dus zijn we naar hier gegaan en ik was meteen op deze plaats verliefd -  het weer, de levensstijl, de mensen en hun liefde voor motoren. Thailand is de grootste markt in Azië van motoren boven de 400cc, dus hebben we ons hier erg gelukkig genesteld. De voorwielophanging is een mooi staaltje Australische kunstHoewel niet voor lang, kort nadat ik alle werkvisa had verkregen besloot Ford dat de Alison in China nodig hadden en dus werd zij naar Nanjing verplaatst – en heb ik nu Air Asia nodig om haar en onze 10-jaar oude dochter op regelmatige basis te zien!”

Alison Scoullar was tevens Messina’s partner op een ander vlak, het duo won tot tweemaal toe het Australische zijspan kampioenschap eind jaren ’90 van de vorige eeuw en eindigden vier keer op de tweede plaats met zelf ontworpen door ZZR1200 aangedreven zijspannen. Van zijspan naar Aurora Hellfire was echter een enorme stap. Dus, hoe kwam het idee een eigen V8 te bouwen tot stand?

“Ik had het een beetje gehad met zijspannen en als Vincent wilde ik altijd al een Vincent hebben,” zegt Messina. “Maar die zijn zo duur dat ik dacht, waarom $100.000 voor een motor betalen? Beter zou ik dan m’n eigen motor kunnen bouwen – en zo begon het hele proces. Ik ben altijd veel onderweg geweest en die lange trips door Australië gaven me tijd om na te denken. Ik wilde altijd al een V8 bouwen na het Moto Guzzi museum te hebben bezocht en ik had ook een lange liefdesrelatie met de Laverda V6. In eerste instantie had de Aurora ook een V6 moeten zijn, maar die was moeilijk te ontwerpen en ik dacht dat een V8 eenvoudiger zou zijn. Zo zijn we ergens in 2004 begonnen, toen we nog in Australië woonden.”

Dat meet je niet, 5000 liedjes op dit ding? Onvoorstelbaar...

Messina produceert de eerste metalen onderdelen voor zijn volledig zelf-gefinancierd V8 project in 2006 en het complete motorblok werd het jaar daarop in elkaar gezet – maar toen moest hij er een rijdende motor van maken. “Ik had veel help van een ontwikkelingsbedrijf genaamd Prototipo in NZ en ik had het geluk via hen een jonge gast te ontmoeten genaamd Nick Rogers. Nachtmerrie voor elke ontwerper, maar het resultaat mag er wel zijnHij kwam net van de universiteit, zat vol ideeën, waarvan de helft misschien zou werken en de andere helft dromen waren. We vormden een bond en begonnen samen te werken. Ik deed de tekeningen op CAD 2D en hij maakte daar CAD 3D tekeningen van en langzaam maar zeker kwam zo de motor tot stand. Daarna bleef het een tijdje liggen, voornamelijk om financiële redenen na mijn verhuizing naar Bangkok, en daarna kreeg Prototipo het zelf druk. Ik zette mezelf daarna een deadline door ons in te schrijven voor de 2015 EICMA show in Milaan in 2014 en zei tegen iedereen dat de motor voor een bepaalde datum klaar moest zijn voor verscheping naar Italië. De allerlaatste dag voordat hij in het vliegtuig naar Europa moest arriveerde de motor in Thailand vanuit NZ, dus hebben we ‘m omgedraaid en direct naar Milaan gestuurd. Zo krap was het!”