Zoeken

Mystiek van de Ulster Grand Prix

The Fastest Road Race in the world

31 augustus 2017
Heb het over de Isle of Man TT en echt iedereen weet waar het om gaat, maar nabij het Noord-Ierse Dundrod ligt een ruim 7 mijl lang stratencircuit dat volgens de statistieken het snelste stratencircuit ter wereld is en in de Roadracing scene een ongekende populariteit geniet. Wat de Ulster Grand Prix zo bijzonder maakt zal je toch echt zelf moeten zien.

Tekst: Vincent Burger
Fotografie: Vincent Burger, Ed Smits

In een poging nog net wat dichter bij de actie te komen en nog wat spectaculairder foto’s te kunnen maken, duik ik op advies van een medetoeschouwer ónder de steiger die op deze plek staat. Met nog steeds niet de foto die ik wil hebben dankzij lastige infrastructuur en goed werkende track officials die álles zien, wil ik alles proberen dus waarom dit niet. Ik sta op het eind van ‘The Flying Kilo’, een Een van de snelste stukken van het circuit. Bij ons zou je hier dertig mogen, of zoietsknap toepasselijk genoemd stuk circuit want hier halen de coureurs met gemak hun topsnelheid, waar een woonhuis een zeldzame gelegenheid biedt voor wat toeschouwers. In de velden rondom het circuit wordt het kijkend publiek netjes op afstand gehouden, dus dat maakt het nog unieker. Speciaal daarom heeft men hier die steiger neergezet, om het publiek net even wat boven de voorbijrazende racers te plaatsen. Wel zo veilig, niet zo stoer natuurlijk, dus ik beproef mijn geluk eronder. Maar wat ik daar zie is wel zo angstaanjagend… dankzij een heg zie ik nauwelijks iets en moet op mijn gehoor afgaan. Dat laat me niet in de steek, maar dat kan ook nauwelijks anders. Eenmaal langs de heg komt er telkens met dik 200 kilometer per uur een coureur op vol tempo voorbijgeflitst met al het bijbehorende kabaal. Alsof oorverdovend nog niet genoeg is, probeer ik het vast te leggen en tuur dus door mijn camera. Stomste wat je kunt doen, want dan lijkt het helemaal alsof ze daar naar binnen willen rijden. Zal ook weinig schelen. Door de luchtverplaatsing krijg ik bij elke passant bovendien ook nog eens een flinke klapper mee die me uit balans brengt. Het enige wat ik nog kan bedenken is hoe link het kan zijn als ik mijn evenwicht zou verliezen of de camera niet met geweld vasthoud. No way dat mijn autofocus dit ook aankan, dus ik hou het snel voor gezien. Of nou oké, na de volgende ronde dan. Veel dichterbij ben je nog nooit geweest en waarschijnlijk gaat dat niet snel meer gebeuren ook. Dit is nou Roadracing, dit is nou de Ulster Grand Prix. Wát een ervaring.


Een hobbel, daarna nog een hobbbel en daarna nog eentje. Deer's Leap is legenrdarisch. Volop leunen om het wiel maar weer terug op aarde te krijgen, levert heel toffe plaatjes op